Kirkjuritið - 01.10.1939, Blaðsíða 3

KirkjuritiS.
Stríðstímar.
,,Nú gengur dómur yfir lieim þennan“.
Þannig mælli Jesús fyrir kvöl sina og dauða, að því er
Jóhannesarguðspjalli segist frá.
Enn í dag eru þau orð ný eins og augnablikið, sem er
að líða.
Menn vonuðu í lengstu lög, að striðinu yrði afstýrt. Þeir,
sem liöfðu þekt heimsstyrjöldina miklu, vildu ekki trúa
því, að þeir ættu aðra í vændum innan skamms. Um stund
var eins og heimurinn stæði á öndinni. Rétt á eftir skall
ofviðrið á og laust hverja friðarviðleitni og friðarvon í hel.
Dómurinn er genginn yfir heiminn. Mennirnir elskuðu
myrkrið meira en ljósið.
Sá dómur er skýr. Við oss blasa ægilegustu feiknir,
morð þúsunda kvenna og barna, borgahrun, hamstola tryll-
ing, hörmuleg bræðravíg, belvíti á jörðu, uppskera af heið-
inni stjórnmálastefnu, valdafíkn, fégirnd, broka, heift,
sjálfselsku, dýrseðli. Það er verið að krossfesta Ivrist á ný
® svipaðan hátt sem fyrir 19 öldum, krossfesta hann með
því að lífláta minstu bræður hans og systur við voðaleg-
nstu harmkvæli.
Stríðstímarnir eiga að vera oss tímar sjálfsprófunar.
Þjóðirnar eru nú að búa sig undir að taka þeim, liver með
þeim liætti, er bún telur bezt henta. Fjölmargar ráðstaf-
anir eru gjörðar, einnig með vorri þjóð, og þjóðin virð-
lst nokkurn veginn einhuga um að bregðast við þeim vel
°g drengilega, gæta hófsemi og sparnaðar, leggja liart að
f>ér og láta meiri jöfnuð ganga yfir alla en verið liefir.
^etta er gott það sem það nær. En vér megum ekki láta
staðar numið við það eitt. Vér verðum að leitast við að læra