Kirkjuritið - 01.10.1939, Blaðsíða 5

Kirkjuritið - 01.10.1939, Blaðsíða 5
Kirkjuritið. Stríðstimar. 291 þína frani á altarið, og þú minnist þess þar, að bróðir þinn hefir eitthvað á móti þér, þá skil gáfu þína þar eftir fvrir framan altarið og far burt, sæztu fyrst við bróður þinn, og kom siðan og ber fram gáfu þína“. „Þér skuluð ekki rísa gegn meingjörðamanninum, en slái einbver þig á bægri kinn þína, þá snú þú einnig binni að honum“. „Slíðra þú sverð þitt. Allir þeir, sem grípa til sverðs, munu farast fyrir sverði“. Samverjinn, er bindur um sár manns þeirrar þjóðar,sem liataðiSamverja og fyrirleit, bjúkrar honum og sér um bann, unz hann verður heill, er fyrirmyndin. „Gjör þú þetta, og þá muntu lifa“. Þannig kendi Kristur. Og hann lifði eins og bann kendi, elskaði alla menn, fórnaði fyrir þá lífi og starfi og bað deyjandi fyrir þeim, sem létu negla hann á kross: „Faðir fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki, bvað þeir gjöra“. 1 þessu er kristindómurinn innifalinn. Gjaldþrot beimsins, hrun lieimsmenningarinnar stafar aí því, aðheimurinn hefir þverskallast gegn boðum bans, sem hefir orð eilífs lífs. Viljum vér halda lengra áfram á þeirri braut? Vér stöndum andspænis valinu mikla, sem alt er undir komið bæði þessa heims og annars. Kjósum vér oss stöðu í flokki þeirra, sem krossfestu Krist með því að þjóna heimslund sinni og ganga veginn til dauða, eða vilj- uin vér skipa oss undir merki Krists og velja hann að konungi þjóðar vorrar og hjartna vorra? Það er vegurinn til lifsins. En milli þessara vega verður ekki haltrað unx aldur og æfi. Sama kallið, sem barst forðum með strönd- l'm Genesaretsvatnsins, um liliðar og hálsa Galíleu, borgir, og bygðir, berst nú til vor um landið alt, frá efstu ijalls- eggjum og út til yztu miða, kall Krists: „Gjörið iðrun og h'úið fagnaðarboðskapnum“. Eina úrræðið, sem til er, er að hlýðnast því kalli, snúa við og ganga Kristi og fagnaðar- erindi lians á hönd alveg skilyrðislaust. í þeim anda fyrst °g fremst þarf að gjöra það, sem framkvæmt verður til Verndar og viðreisnar þjóðinni. En af því leiðir það, að enn eiga stríðstímarnir að verða 0ss bænatímar. Gegn öflunum djöfullegu, sem stríðunum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.