Kirkjuritið - 01.10.1939, Blaðsíða 35

Kirkjuritið - 01.10.1939, Blaðsíða 35
Kirkjuritið. Hvað á þjónninn að gera? 321 Hvað er dásamlegra til en alt þetta: Fyrirgefning synda, heilagur þróttur, sæta og hamingja þessa lífs og annars. Já, ekkert er dýrlegra til. Með þennan boðskap um Krist, um frelsarann, sem alt þetta gefur, og alt, sem sérliver mannsál þráir og þarfnast, erum vér send út lil mannanna sem þjónar Guðs. Og ef vér erum að þvi spurð, hvaða skilyrði mennirnir þurfi að uppfylla til að öðlast alt þetta, þá svörum vér að- eins með orðum guðspjallsins: „Komið“. Komið til Krists. Eina skilyrðið er að koma, eins og maður er, þiggja boðið. Hverjum þeim, er þiggur boðið, veitir Guð alt i Jesú Ivristi. Vér erum því send til að segja mönnunum að koma. Koma þangað sem þeim er veitt alt hið bezta. Vér erum send til allra með þann dýrlegasta boðskap, sem unt er öðrum að flytja. Vér, sem í mörg ár höfum boðað þennan boðskap, finnum altaf betur og betur, bve dýrlegum boð- skap oss er trúað fyrir. I hvert sinn er vér lesum Guðs lieilaga, opinberaða orð, finnum vér þar eitthvað nýtt og háleitt, sem vér ekki höfðum veitt atliygli áður. — Þeim roun dásamlegra er það, að mega flytja fagnaðarboð- skapinn. En — en, þeim mun meiri eru líka vonbrigðin, sem þjónninn fær, þegar allir taka að afsaka sig og vilja ekki koma til kveldmáltíðar Guðs og þiggja náðina í Jesú Kristi. Ný vonbrigði á hverjum degi. — Og vér spyrjum oss: Hvers vegna gerir fólkið þetta? Hvernig getur það neilað að þiggja það bezta, þegar skilyrðið er aðeins eitt: Vð koraa? Hví kemur fólkið ekki til Krists? — Er það niér að kenna? Skila ég svona illa þvi, sem mér var falið að skila? Slíkar samvizkuspurningar vakna oft i sálu þjónsins. Það getur verið, að það sé oss að kenna, en það þarf °kki að vera af þeim ástæðum. — Guðspiallið segir oss, Jð boðsgestirnir hafi allir tekið að afsaka sig og neitað að koma. Jesús varð sjálfur að þola afsakanir og heyra neit- lln fólksins. Er þá nokkur furða, þótt vér verðum oft fyrir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.