Kirkjuritið - 01.10.1939, Qupperneq 10

296
Holger Mosbech:
Október.
arf mannkynsins og laða börnin ósjálfrátt til íhugunar um
margar dýpstu ráðgátur tilverunnar. Loks hygg ég mikils
um vert, að siðfræðin, sem þeim er kend, sé kristileg sið-
fræði. Hærra verður ekki komist en að innræta börnun-
um kærieiksboðorðið mikla. Og siðaboðin fá aukið gildi
við það, að þau eru runpin af rótum trúarinnar. Börnum
er mikils virði að vita það, að þau eru elcki einungis
mannaboð, heldur birta vilja Guðs. Og ég bygg heldur
ekki, að svo fari, þótt þau gerist síðar fráhverf kristnu
trúnni, að þau varpi um leið kristnu siðfræðinni fyrir borð.
Það hefði verið mjög fróðlegt að geta fengið áreiðanlega
vitneskju um árangurinn af siðfræðiskenslunni í ríkisskól-
unum á Frakklandi, þar sem trúin er látin hvíla í þagnar-
gildi. En á hana lítur liver sínum augum. Kaþólskur mað-
ur metur hana að engu, fræðslan liafi ekki minstu áhrif
á börnin, og ég þekki mótmælanda, Sem heldur fram
binu sama. En Frakki, sem er andvígur kirkju og krist-
indómi, er harðánægður. Ótvíræður dómur reynslunnar
í þessum efnum er ófenginn enn. Ilver fylgir sinni per-
sónulegu skoðun. Og min skoðun er sú, að siðfræðikenslu
eigi að tengja við kristindómsfræðsluna.
Menningar-ástæðurnar fyrir kristindómsfræðslunni eru
loks svo miklar, að þær myndu frá mínu sjónarmiði nægja
einar saman. Menning vor hvílir elcki að litlu leyti á kristi-
legum hugmyndum. Mjög mikið í listum og bókmentum
er sótt í Biblíuna og verður ekki skilið án þekkingar a
iienni. Og kristnisagan er einn meginþátturinn í verald-
arsögunni. Enn í dag er kristindómurinn eitt af sterkustu
öflunum, sem mótar félagslifið og einstaklingslífið. Hver
sem afstaða manna kann að vera til kristni og kirkju, Þa
heyrir það blátt áfram lil almennri mentun að vita eitt-
hvað i þessum efnum. Það er að ganga duldur þess, sem
skylt er að vita, að þekkja ekkert til lífsskoðana þeirra
manna, er vér lifum með.
Ég legg þannig mikla áherzlu á það, að krislin fræði
séu skyldunámsgrein og það fyrir öll börn, sem skírn baía