Kirkjuritið - 01.10.1939, Qupperneq 39

Kirkjuritið.
V. G.: Ólíkar kirkjur.
325
leiðbeiningu. Og minnumst þess, að eina ráðið til þess að
geta þetta alt, til þess að geta leyst af liendi hið heilaga
köllunarstarf þjónsins, sem vér erum köiluð til, er það
að vera sjálf húin að þiggja kvöldmáltíð drottins. Að vera
sjálf kölluð af Jesú Kristi. „Án mín getið þér alls ekkert
gjört.“
Gefum oss Ivristi í dag. Göngum að hans blessaða náð-
arborði og etum hans iiold og drekkum lians hlóð. Þiggj-
um öll hoðið, er oss er boðið til hinnar beztu kvöldmál-
tíðar.
Einn af frægustu trúhoðum heimsins sagði, er hann
sárveikur var beðinn að hlífa sér : „Á meðan ég geta staðið,
mun ég lialda áfram að kalla til mannanna: Komið, kom-
ið til Jesú Krists!
Þá ákvörðun, þá játningu skulum vér gjöra á þessari
stundu. Bjóðum oss fram sem þjóna Guðs til þess að
flytja mönnunum þann hoðskap, sem dýrlegastur er.
Komið. Komið, því alt er tilbúið. Komið til .Tesú Krists.
Amen.
Ólíkar kirkjur.
ForfeSur vorir um 4—5 aldir, á 11.—lö. öld, lögðu niikiS þrek,
metorS og fé í þaS, aS byggja, bæta og fegra kirkjur sínar. HöfS-
ingjar sigldu sjálfir og alveg á sinn kostnaS, til þess aS sækja viS-
inn sem mestan og beztan í kirkjurnar, og til þess aS geta gert
þær sem stærstar og veglegastar. — Sbr. t. d. borkel á Heigafelli,
í Laxdælu. Margir menn, bæSi eigendur kirkna og aSrir, gáfu
þeim jarSir og búpening, eSa dýr líkneski og skartgripi, messu-
klæSi og embættisáhöld. Þetta gerSu margir, á þeim dögum, sjálf-
um sér eSa næstu náungunum til sálubóta, og í þeirri bjargföstu
trú, aS meS því gætu þeir greitt og kvittaS dálítiS af skuldum
sínurn viS skaparann. Katólsku siSirnir hófu á hátt stig trúrækn-
ina, bæni’æknina og lofgjörSina — ásarnt óbilandi trausti á at-
hygli, velvilja og aSstoS hinna mætustu framliSinna manna. Þar
meS fylgdi sú trúarþörf og sannfæring, aS samkomuhúsin, kirkj-