Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 7

Kirkjuritið.
Páskaboðskapurinn.
85
mannanna. Ágirnd, öfund, hégómagirnd, miskunnarleysi,
væmið smjaður, óhreinskilni, ógeðsleg orð og flekkaðar
athafnir. Og jafnvel þar sem alt virðist fágað á yfirborði,
já, meira að segja sumt það, sem menn eru að revna að
vanda, er samt flekkað. Jafnvel góðgerðastarfsemi getur
verið blönduð sjálfshroka, góðverk unnin af hégómagirnd,
grandvarleikinn verið fullur dómsýki, trúræknin velkt af
liræsni.
Það ferst náttúrlega engum og sízt mér, að semja slíka
lastaskrá. En til sjálfsprófunar er holt að hvetja alla. Það
er nauðsynlegt að hera ljósið, sem okkur er gefið í Guðs
orði, um andleg híhýli okkar, því að ekki verður það
óhreina betra, þó að það sé dulið. Það er þó hetra að vita
'im það og kannast við það.
Og svo er að hreinsa það. Gyðingarnir fóru um hús
sín og hreinsuðu gamla súrdeigið, rýmdu því á brott. Við
eigum að gera það sama. Við eigum að ganga um hibýlin
og hreinsa, svo að páskasólin fái að skína inn í hreina
vistarveru. Við eigum að gera það. Það er hrein skipun.
Þar eru engin undanbrögð möguleg. Það er ekki tekið
gilt, ]ió að við afsökum okkur með getuleysi. Og það er
jafnmikil skylda, þó að við vitum, að óhreinindi muni
safnast aftur. Engin góð liúsmóðir lætur það aftra sér frá
því að þvo hús sitt, þó að hún viti, að það ólireinkasl
aftur. Hún þurkar af, þó að hún viti, að ryk sezt á aftur-
Hún fægir, þó að hún viti að aftur fehur á málminn. Við
skulum vera eins og góð húsmóðir í okkar eigin húsi, en
ekki eins og sú skeytingarlausa. Við skulum þagga niður
Ijótu hugsanirnar, ávíta vondu áformin. Hafa taumhald
á orðum okkar. Hika við áður en við gerum það, sem
gseti leitt til ills.
Þetta er sífelt starf, en það er gott starf, þörf æfing,
Holl iþrótt. Við gerum of lítið af því. Við störfum svo ofl
að öllu nema okkur sjálfum. Einmitt i þessu efni eigum
við að elska okkur sjálf, elska þessa Guðs gjöf, lífsins
dásömu, undrafullu gjöf. Hvernig getum við látið okkur