Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 4

Marz.
Páskaboðskapurinn.
Eftir Magnús Jónsson.
1. Kor. 5, 7—8: Hreinsið burt gamla súrdeigið,
til þess að þér séuð nýtt deig eins og þér eruð
ósýrðir. Því að páskalambi voru er og slátrað,
sem er Kristur. Höldum því hátíð, ekki með
gömlu súrdeigi né með súrdeigi ilsku og vonzku,
heldur með ósýrðum brauðum hreinleikans og
sannleikans.
Páskahald Gyðinga fól í sér fagurt trúarlegt tákn. Heim-
ilisfólkið kom saman. Páskalambsins, sem slátrað hafði
verið, var neytt með ósýrðu hrauði. Alt súrdeig var vand-
lega hreinsað burt áður. Og nú bófst því í raun og veru
nýtt líf. Páskarnir urðu eins og' nokkurskonar landa-
merkjalína milli þess gamla og nýja. Og þar sem Pásk-
arnir voru auk þess haldnir til minningar um brottförina
af Egyptalandi, brottförina úr þrældómshúsinu áleiðis til
fyrirheitna landsins, þá var ekki um að villast, livað það
gamla var, sem menn voru að skilja við, og bvað liið nýja,
sem við átti að taka.
Páll postuli knýtir áminningar sínar við þetta páskahald
Gyðinga. Þetta skulum við gera, segir hann. Við skulum
hreinsa burt gamla súrdeigið. Páskalambinu er slátrað.
Komum og neytum þess með ósýrðu brauði og hefjum
nýtt líf. Förum úr þrældómsliúsi syndarinnar og hefjum
leið okkar lil liins fyrirheitna lífsins lands.
Páll posluli gefur hér páskaboðskapnum djúpt trúar-
legt og siðferðilegt innibald. Ef páskar Gyðinga táknuðu
landamerkjalínuna milli þess gamla og nýja, livað mátti