Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 42

120
Ó. Ó.: Reikningsskil.
Marz.
Fyrst og fremst er nú ekki rétt, að svo hafi verið. Ég hefi
sýnt fulla viðurkenningu þess, bæði i einkabréfi og ritinu „Í4
ár í Kína“, að Tryggvi Þórhallsson varð mér til mikillar bless-
unar, þó nýguðfræðingur væri. En á lcristniboð lieyrði ég hann
aldrei minnast, og er mér það ókunnugt, livort hann hefir getið
þess máls einu orði í ræðu eða riti.
Þessi ónákvæmni er þó ekki aðalatriðið, heldur hitt, hvort
Tryggvi Þórhallsson hafi átt nýguðfræðinni eldmóð sinn að
þakka. Sé svo, þá hefði mátt ætla að likur eldmóður hefði lýst
sér í starfi nýguðfræðinga yfirleitt að kristindómsmálum.
Það eru þvi tilmæli mín, að Kirkjuritið geri nú upp þann
reikning, hve mikill fengur kristilegu sjálfboðastarfi hér á landi
hefir verið að nýguðfræðinni. Óiafur Ólafsson.
Ólafur Ólafsson kristniboði telur villandi orð mín um það, að
hann kenni nýguðfræðinni um lítinn áhuga íslendinga á kristni-
boði, (sem er einn þáttur kristilegt sjálfboðastarfs). Nú geta les-
endur Kirkjuritsins lesið grein hans alla og dæmt um sjálfir.
Þá kveður Ólafur kristniboði það ekki rétt, að Tryggvi Þór-
hallsson hafi vakið áliuga hans á kristniboði. Þessi fullyrðing
hans nú kemur mér mjög undarlega fyrir, þvi að ég minnist
þess glögt, að hann sagði mér, að hvítasunnuprédikun séra
Tryggva hefði liaft álirif á sig i þá átt, og vitanlega gat hún
haft þau jafnt fyrir þvi, þótt orðið kristniboð kæmi þar ekki fyrir.
Loks virðist Ólafur draga það mjög í efa, að Tryggvi hafi átt
nýguðfræðinni eldmóð sinn að þakka, og sennilega lítur hann
svo á, að ef nýguðfræðingar vinna eitthvert gott verk, þá gjöri
þeir það ekki sem nýguðfræðingar, en öll bölvun, sem af þeim
stafi, sé auðvitað nýguðfræðinni að kenna.
Ég sé jiess vegna ekki, að það sé til nokkurs skapaðs hlutar,
þótt ég fari að benda lionum á þátttöku nýguðfræðinga i kristi-
iegu sjálfboðastarfi hér á landi. En mér væri það næsta auðvelt.
Ég ætla að láta mér nægja i þess stað að koma með eina vin-
samlega bendingu til hans sjálfs persónulega, þá, að hann reyn-
ist kirkju íslands fremur sonur en dómari þann tima, sem hann
dvelst hér frá heiðingjatrúboðinu. Á. G.
LEIÐRÉTTINGAR: í grein P. O. i síðasta hefti, bls. 75 neðan til,
hefir tekist svo til, að lína, sem leiðrétt var, hefir komist inn,
en önnur fallið burt, sem átti að vera þar. Þar stendur: „Náms-
efni í finskum barnaskólum er eðlilega mjög svip-“, og á næsta
lína að vera,: að því, sem tíðkast hér í skólum. En framsetn-
ing þess — 1 sálminum í 1. hefti, bls. 29, á 13. ljóðlínan að vera:
„Hversu ört sem ólga tímans streymir."