Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 35

Kirkjuritið.
Guðstrúin.
113
við hlutina. Fullkomnustu skynfærin, augu og eyru, eru
líka ófullkomin. Til þess að vér getum heyrt, mega hljóð-
öldurnar ekki sveiflast hægar en 20 sinnum á sekúndu og
ekki liraðar en 25000 sinnum. Þeir af sólargeislunum, sem
eru sýnilegir, sveiflast frá 375 biljón til um 800 biljón sinn-
um á sekúndu. Þetta svigrúm, rúmlega 400 biljón, er að
vísu álitlegt, en þó eru til geislar, sem vér þekkjum, en
sjáum ekki, bæði útfjólubláu geislarnir, sem hafa meiri
sveifluhraða, og hitageislarnir, sem hafa minni sveiflu-
ltraða en sýnilegu geislarnir. Vér sjáum þannig aðeins
belti af sviði sólargeislanna, en sjáum þá ekki alla leið.
Hve stórt hið ósýnilega svæði er, til beggja handa, vitum
vér ekki. Þetta er aðeins nefnt sem dæmi, en fleira mætti
telja og þá ekki sízt allan hinn mikla heim, þar sem er
fult af lifandi verum, sem langt er frá, að vér sjáum með
berum augum, hvað þá að vér getum séð gerð þeirra og
lífsstarfsemi. Þannig komumst vér að raun um, að skynj-
un vor á heiminum er takmörkuð, og þótt mennirnir hafi
hjálpað skynfærunum með hugvitsamlegum vélum og auk-
ið þekkinguna á náttúrunni með snjöllum vísindaaðferð-
um, þá er vitneskja vor enn í molum og að öllum lik-
indum ennþá skamt á veg komin.
Þá er rétt að snúa að því, sem fyr var frá horfið, og
athuga spurninguna um samræmið á nhlli guðstrúar og
þekkingar, með ldiðsjón af því, sem þegar er sagt um
skynjun vora og eðli heimsins. Eftir því, sem næst verð-
ur komist eins og stendur, er allur heimurinn rafmagn.
Þessi uppgötvun er að vísu mjög merkileg og hún hlýtur
að valda miklum skoðanalíreytingum, en hún þarf ekki
að koma á óvart neinum þeim, sem er nokkuð kunnugur
sögu náttúruvísindanna, því að þar hefir hver furðulegur
atburðurinn rekið annan. En samt sem áður liefir reynsl-
an jafnan orðið sú, að því meira sem rannsakað hefir ver-
ið og því lengra sem komist hefir verið í þekkingu á leynd-
ardómum náttúrunnar, því meiri fjölbreytni hefir komið
í ijós, og ])ví flóknari liafa öll viðfangsefni orðið. Það má