Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 9

Kirkjuritið.
Páskaboðskapurinn.
87
Páll postuli segir á öðrum stað: Því að það, sem lög-
málinu var ómögulegt .... það gjörði Guð, er hann, með
því að senda sinn eigin son í líkingu syndugs holds, fyrir-
dæmdi syndina í holdinu. Og liann segir um eigin reynslu,
að hann telji alt einskis virði nema það, að hann hafi reynst
vera í honum — án þess að hafa eigið réttlæti, það er
fæst af lögmáli, heldur það, er fæst fyrir trú á Krist ....
lil þess að ég geti þekt hann og kraft upprisu itans og
samfélag písla lians, sammyndaður orðinn dauða hans,
ef mér mætti auðnast að ná til upprisunnar frá dauðum.
Þetta á hann við, er hann setur endurnýjun hugarfars-
ins og lifernisins í heint samband við páskaviðburðinn.
í stað þess að slreitast af eigin kröftum á maðurinn að
koma beint til Jesú Ivrists, og gefa honum sjálfan sig, al-
veg eins og hann er. Það er það, sem Páll kallar að trúa.
Að trúa er ekkert annað en að gefa sig Kristi fullkomlega
á vald, ganga í mannkyn hins annars Adams. Það er að
segja sig úr lögum við illvirkjana og ganga í lög með
þjóðfélaginu. Það er að ganga yfir á brúnni, að stíga um
horð i skipið. Trúin er ekki verk, en hún er ákvörðun.
Er ekki þetta í rauninni svo þekt úr daglegu lifi? Mað-
urinn sáir fræi i jörð. Það er trúarathöfn og meira getur
hann ekki gert og þarf ekki að gera. Það spírar og grær
og vex án lians til verknaðar.
Hvort væri tryggara að setja barnaheimili stranga reglu-
gerð eða útvega því kærleiksríka forstöðukonu? Ætli hug-
arfar hennar væri ekki öllum reglugerðum betra?
Samfélagið við hinn upprisna frelsara, hann búandi i
lijarta mannsins er sterkara en öll boðorð. Hver myndi
endast til þess að hreinsa og prýða i sifellu lnis, sem eng-
inn kæmi í? En ef tiginn gestur ætlar að koma þar, þá
er engin fyrirhöfn of mikil. Páll segir: Hreinsið húsið.
Jesús er að koma, já, liann er þar.
En hann segir meira. Hann segir á einum stað: Sjálfur
lifi ég ekki framar, heldur lifir Kristur í mér. Páskaboð-
skapurinn er ekki eingöngu boðskapur um upprisu Krists,