Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 13

Kirkjuritið.
Berggrav biskup og „Hálogaland“.
Innan um þau kynstur bóka, sem á liðnu ári hafa birzt
á prenti bér á landi —- ég efast um, að nokkurn tíma hafi
á einu ári verið prentuð jafnmörg rit á íslenzka tungu -
er allmargt þýddia merkisrita, sem vafalaust eiga erindi
til islenzkra lesenda. Eitt meðal þeirra er rit það eftir
böfuðbiskup Norðmanna, dr. Eivind Berggrav, sem hinir
bérlendu þýðendur, báskólakennararnir Magnús Jónsson
og Ásmundur Guðmundsson, hafa valið beilið „Háloga-
land“, en í frumritinu nefnist „Spenningens land“. Það er
bvorttveggja, að erfitl verður að finna íslenzkan titil, er
til fulls jafngildi binum norska („Land viðbrigðanna"
befði ef til vill komist næst því), enda bafa þýðendurnir
leitt það alveg bjá sér og valið lieitið eftir þeim landsiiluta
ð’oregs, sem átt er við með hinu norska heiti, og verður
sizt að því fundið.
Efni ritsins er ýmislegt af því, sem höfundurinn hefir
séð og lifað á embættisferðum sinum árin, sem bann átti
biskupsstörfum að gegna í Hálogalandsstifti. Það er ekki
samanhangandi vísitazíu ferðasaga, lieldur, eins og á
titilblaðinu segir, „leifturmyndir frá vísitazíuferðum“ höf-
undarins um biskupsdæmi sitt, sem að lengdinni til er
jafnlangt Ítalíu, norðan frá Alpafjöllum suður á Sikiley.
begar nú þess er gætt, hvílíkur pennans snillingur á í
blut þar sem höfundurinn er, þá ræður að líkum, að leifl-
urmyndirnar, sem þar eru dregnar upp búi engum von-
brigði, sem virðir þær fyrir sér. Það er þá lika sannast
sagna, að engin norsk bók, er út kom 1937, hefir náð
annari eins útbreiðslu og „Hálogaland“. A fyrstu þrem
uianuðunum eftir útkomu bennar seldust í Noregi einum
35 Þús. eintölc og síðan befir þó hvert upplagið rekið ann-