Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 39

Kirkjuritið.
Guðstrúin.
117
hefir verið nefnt tímarúm, og sanna stærðfræðilega, að
geimurinn sé ekki óendanlegur. Þannig er gefin skýring
á því, að rúm og tími séu ekki óendanleg, heldur stafi
þessi skoðun af ófullkominni skynjun og skökku mati. En
vér erum ekki að öllu bættari fyrir þessa skýringu, þvi
að vér getum ekki gjört oss hugmynd um hið ferviða
tímarúm, ekki setl oss það fyrir sjónir. Niðurstaðan af
öllu þessu er athyglisverð. Hún er í stuttu máli sú, að þar
sem ósamræmið virðist vera á milli náttúrunnar og skynj-
unar vorrar og hugsunar, þá stafar það ekki af því, að
náttúrulögmálin eða eðli heimsins sé sjálfu sér ósam-
kvæmt eða fjarstæða að neinu leyti, heldur er orsökin i
niannlegu eðli. Það eru takmörk og skortur á fullkomnun
hjá sjálfum oss, í skynjun vorri og hugsun, sem er orsök-
in. Afleiðingin af þessari niðurstöðu verður þó hvorki sú,
að mennirnir gefist upp við viðfangsefni sín, né velji aðr-
ar leiðir i framþróunarstarfi sínu en þá, sem farin hefir
verið, því að hún er í samræmi við eðli mannsandans og
aðrar ekki, heldur verða þeir að sætta sig við takmörk
sín og starfa áfram samkvæmt eðli sínu og hæfileikum.
Þegar vér snúum oss að spurningunni um eðli og upphaf
Guðs, þá verðum vér að hta á það atriði frá sama sjónar-
miði og vér litum á þá erfiðleika mannlegrar hugsunar,
sem nú var lýst. Vér játum, að vér getum ekki hugsað
eðli Guðs, eða hvernig hann hafi orðið til, en vér neitum
því ekki þessvegna, að liann sé til. I þess stað finnum vér
skýringuna hjá oss sjálfum, í eðli voru, sem erum sjálfir
einn hluti heimsins, liðir í keðjunni. Það er ekki í sam-
raemi við rétta hugsun og heilbrigða víðsýni að álykta, að
ekkert sé til fullkomið og ótakmarkað á mannlegan mæli-
kvarða, ekkert, sem mannsandinn fái ekki gripið.
Þeir menn, sem ekki vilja fallast á guðstrúna, tala um,
að alt sé orðið til af tilviljun Ef með þessu orði væri átl
við atburði, sem ekki ættu sér orsök, þá væri slíkt fjar-
stæða. Ef átt er við atburði, sem að vísu eru afleiðing af
eðlilegum orsökum, en þar sem orsakasambandið verður