Kirkjuritið - 01.03.1940, Blaðsíða 19

Kirkjuritið. Berggrav biskup og „Hálogaland.“
97
Eitt hið liugnæmasta í allri bókinni er kaflinn um „Börn-
in á Hálogalandi“, þar sem biskupinn skýrir frá viðtali
sínu við börn á ferðum sínum. Hér skal ekki tilfært néitt
ur þessum kafla. Menn verða að lesa bana sjálfir, og á því
er engin bætta, að nokkur, sem byrjar á honum, bætli
lestri fyr en bann er allur lesinn.
Loks er i mesta máta uppbyggilegt að lesa síðasta kafla
bókarinnar með yfirskriftinni: „Leifturmyndir frá lang-
ferðum biskups“. Þar er l'rá mörgu sagt, sem áreiðanlega
a erindi einnig til íslenzks safnaðarfólks. Þar er meðal
annars minst á útvarpið, sem margir, ekki sízt Háleygir,
blessa, en aðrir bafa horn i síðu þess, eins og gengur. —
A. einum stað, Vardö, hefir biskupinn þetta eftir sóknar-
nefndinni: „Þegar gengið er um göturnar fyrri liluta
sunnudags og gluggarnir standa opnir, þá má heyra sálma-
sóng úr gjallarliornum um allan bæinn. Margir, sem fara
uldrei í kirkju, hlusta altaf á guðsþjónustur i útvarpi."
Sjálfur segir höfundurinn um þetta mál: „Ég er þá ekki
beldur hræddur um það, að útvarpið fæli fólkið frá kirkj-
nnni, nema undir sérstökum kringumstæðum. Öllu lieldur
befir það aukið kirkjusóknina, af því að fólkið langar til
a‘ð vera á staðnum sjálfum, þar sem það fer fram, er það
aðeins hlustar á heima. Við útvarpið hefir armur kirkj-
Linnar lengst og breytt öðru bverju heimili í húskapellu.“
Það er margt, margt enn ósagt um þessa bók, en rúmið
leyfir mér ekki lengra mál um hana. Ég vildi innilega
óska þess, að hún kæmist inn á sem flest heimili þessa
•ands. Ég tel mér óliætt að segja, að hún er tilvalinn
skemtilestur. Það var því vel tilfundið af Prestafélagi
landsins að gefa bókina út. Og þýðendurnir hafa að minni
hyggju unnið gott verk og þarft með því að snara bókinni
a íslenzku og gera það jafn-vel og þeir hafa gert. Því að
þýðingin er með ágætum af hendi leyst, myndirnar allar
Pryðilegar og frágangur allur af prentsmiðjunnar hendi
binn bezti. J. H