Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 14

132
Um kirkjuþing.
Apríl.
kirkjuþingi, svo og um borgun til kirkjuþingsmanna. Alt
slikt er álitamál.
1 15.—19. gr. eru lalin þau mál, sem kirkjuþing hefir
með að fara, og var ágreiningur um valdsvið þess.
Þetta er þá efni frumvarpsins i helztu atriðum. Synódus
heldur áfram eins og áður, sömuleiðis kirkjuráð. í því er
og reynt að sneiða fram lijá öðrum þeim ágöllum, sem
taldir voru á frumvarpinu 1906.
Þetta frumvarp var rætt á aðalfundi Prestafélagsins,
29. júní í fvrra vor. Um meðferð jæss þar veit ég ekki
annað en það, sem bókað er. Þar „var samþykt ályktun á
þá leið, 1) að núverandi prófastsdæmi baldist óbreytt sem
kjördæmi, er kjósa skal til kirkjuþings, 2) að synóda og
kirkjuráð haldi því valdi í innri málum kirkjunnar, sem
þau nú bafa, 3) að núverandi fyrirkomulag um kosningu
til kirkjuráðs lialdist og 4) að biskup verði sjálfkjörinn
forseti þingsins og hafi þar atkvæðisrétt."
Þetta var þá afgreiðslan á jjessu máli, sem ég tel vafa-
laust að sé mikilsverðasta mál, sem nú er á döfinni um
ytra fyrirkomulag og sjálfstæði íslenzku jijóðkirkjunnar.
Um 4. atriðið get ég verið fáorður. Það amast vist eng-
inn við því, að biskup sé „sjálfkjörinn forseti kirkjuþings
og liafi þar atkvæðisrétt“, ef hann og aðrir telja það eitt-
livert meginatriði, sem tryggja þurfi. Ég hefi sýut fram á
það, live algerlega óþarft jiað er, og í rauninni gagnstætl
þingreglum. Og hvernig færi nú, ef biskupar yrðu tveir,
og báðir teldu sig „sjálfkjörna forseta kirkjuþings“? Phi
þetta er aukaatriði og ég eyði ekki að því fleiri orðum.
Um 3. atriðið er það að segja, að nefndin, sem frum-
varpið gerði, ræddi um j)að, hvort ekki væri i rauninni
eðlilegasl, að kirkjuþing veldi kirkjuráðið, en ekki varð
jiað þó ofan á. Líklega liefir Jjetta samt verið orðað, úr
því að fundurinn fann ástæðu til jiess að brýna fyrir sjálf-
um sér og öðrum að bagga ekki við jiessu fyrirkomulagi.
Kirkjuþing gæti líka sjálfsagt komist af án þess að gera
þetta.