Kirkjuritið - 01.10.1943, Qupperneq 33

Kirkjuritið
Prédikun.
295
í sálinni, af því að hún hvílist við sannleikann, hversu
mikill ófriður sem kann að ríkja að öðru leyti. Hvild er
þó hálf óheppilegt orð. Sannleikurinn er sem sé alltaf
á ferð. Hvíldin er í því fólgin að sækja fram við hlið
sannleikans.
Það var þessi friður, sem var Jóhannesi englavörður,
er hann stóð frammi fyrir Heródesi. Hann gat ekki
verndaði líkama hans, en veitli honum tign og mann
göfgi, sem aldrei gleymist. Honum ldó hugur í hrjósti:
Nú verður vilji Guðs.
Biblían skýrir frá viðburðum þeirra tíma, eins og' um
væri að ræða daginn í dag. Þessi saga um Jóhannes
skírara gerðist í fyrndinni og' í fjarska. En hún gerist
einnig í Danmörku árið 1942.
Einnig á meðal okkar er að finna góða menn, sem
ala í hrjósti eldheita trú á sannleikann, að hann sé til
í því skyni, að hann sé sagður — að hann sé því aðeins
til, að hann sé sagður. Þeir trúa ekki á hann sem snjall-
yrðin ein. Og þeir geta ekki lialdið að sér höndum og
látið ausa liann moldu í allra augsýn. Þeir eru gæddir
holdi og blóði eins og Jóhannes og finna að visu til ótta
um örlög sín og annars meiri ótta, óttans við skriðuna,
sem sannleikurinn geti hleypt af stað yfir þjóð þeirra.
En einn góðan veðurdag sjá þeir, að hugleysi má ekki
fella þeim fjötur um tungu, og að skriðan, sem hræsni,
þögn og' lýgi hleypa á þjóð, mun reynast þúsundfallt
verri, er til lengdar lætur.
Þá fyllir liugi þeirra friðurinn mikli, sem gagntók Jó-
liannes, er þeir ganga fyrir Heródes ættjarðar okkar og
víta hórdóm lians.
Því að einnig í okkar landi er Iieródes, sem di*ýgir
hór með hjáguðum, tilslökunarandinn, sem vinnur það
til fyrir þægindin að láta kúgast.
Heródes hefir auðvitað haft á reiðum höndum ótal