Kirkjuritið - 01.10.1943, Síða 37

Kirkjuritið
Prédikun.
299
þið viljið sjá þesskonar fólk. Jóhannes á ekki að meta
eftir því, hvað hann var fyr eða síðar, heldur hvað hann
var á þeirri stund, er liann drýgði æfidáð sína. Sú stund
getur honum eilífan orðstír. Sá maður var Jóhannes,
annað ekki, því að það andartak var tekin æfiákvörðun
lians. Við þessa dáð gerðist hann brautryðjandi sann-
leikans, sendiboði frá Guði.
Svo mikils getur Jesús metið þá, er bogna — ef þeir
liafa aðeins viljað hið rétta á réttri stund. Gef mér kon-
ungshjarta þitt, drottinn Jesú. Eigi ég vin, er eitt sinn
kvað sannleiksorð fyrir þjóð mína, en hrást síðan aum-
lega — þá forða mér frá því, drottinn Jesú, að vex*ða
hamslaus af fánýtri reiði og fyrirlitningu. Gef mér
náð til þess, þrátt fyrir það, senx liaxxix er nú, að halda
áfram að lieiðra íxafix hans fyrir það, seixx hann var.
Lítið á. Salóme dansar í húsi Heródesar. Þar er glatt ú
lijalla. Það er nýái’sdansleikui*, og öll höllin er oi’ðin að
vínki’á. Og þessi maður, sem settur er til þess að vera
þjónn í’éttlætisixxs og vörður laganna, vei’ður nú að leika
leikinn á enda xxiitt á milli þeii*i*a vélda, þar senx liann
hefir sjálfur kosið sér rúm og ef til vill varið fyrir sér
nxeð rökunx hégómaskaparins, eða ella kæmu þeir að-
eins öðrum að, sem væri verri en liann. Með öðrunx orð-
unx: Til þess að losna við óþokka er ekki annað en að
gerast sjálfur óþokki.
Síðan koma þeir nxilli dansa inn nxeð höfuð spámanns-
ins á fati, en liljóinsveitin leikur undir.
Heródes, Heródes, ertu þá svo nxikill bjálfi, að þú getir
lialdið, að þú vinnir gagn góðunx öflum lífsins með þess-
unx ljóta leik? Getui’ðu ínxyndað þér, að þetta leiði til
annai’s en sálar di*eps, til glötunar i Helvíti fyi*ir sjálfan
þig og afvegaleidda þjóð þína?
Og nú þéi*, landar nxínir, sem varpað hefir verið í
fangelsi í-íkisvaldsins fyi*ir það, er þér funduð kalla á