Kirkjuritið - 01.06.1945, Qupperneq 5

Kirkjuritið.
Hin mikla nýsköpun.
Prédikun við setningu prestastefnunnar 1945
eftir Magnús Jónsson.
Og: eg sá nýjan himin og nýja jörð, því að hinn fyrri himinn og
hin fyrri jörð var horfin og hafið var ekki framar til. Og eg sá
horgina helgu, nýja Jerúsalem. stíga niður af himni frá Guði,
búna sem brúði, er skartar fyrir manni sínum. Og eg heyrði raust
mikla frá hásætinu, er sagði: Sjá, tjaldbúð Guðs er meðal mann-
anna, og hann mun búa hjá þeim, og þeir munu vera fólk hans,
og- Guð sjálfur mun vera hjá þeim, Guð þeirra Og hann mun
þerra hvert tár af augum þeirra, og dauðinn mun ekki framar til
vera, hvorki harmur né vein, né kvöl er framar til; hið fyrra er
farið. Og sá, sem í hásætinu sat, sagði: Sjá, eg gjöri alla hluti nýja,
og hann segir: Rita þú, því að þetta eru orðin trúu og sönnu.
Og hann sagði við mig: Það er fram komið. Eg er Alfa og
Ómega, upphafið og endirinn. Eg mun gefa þeim ókeypis, sem
þyrstur er, af lind lífsvatnsins. Sá, er sigrar, mun erfa þetta, og
eg mun vera hans Guð, og hann mun vera minn sonur.
Opinb. Jóh. 21, 1—7.
Allir, sem koninir ern lil vits og ára, þekkja, að Biblí-
an liefst á sköpunarsögu: í uppbafi skapaði Guð bitnin
og jörð. En það eru ekki nærri allir, sem bafa athugað,
að bún endar einnig á sköpunarsögu: Eg sá nýjan himin
og nýja jörð. Ilann mun gera alla liluti nýja. Upphafið er
sköpun, endirinn er sköpun. Tilveran er óendanlegt
sköpunarstarf.
Hér er mikil framtíðarsýn, sýn allra mikilla umbrota-
líma. Þetla er byltingartexti, sem ég las. Hér er nýsköp-
unin. Það orð er nú á allra vöruin: Nýsköpun, nýbygg-
ingar. Þau sýna það, þessi orð, að nú eru miklir tímar.