Kirkjuritið - 01.06.1945, Qupperneq 53

Kirkjuritið.
Eðli frjálslyndis.
213
tilfinningu, að vísindin vinni því aðeins sitt gagn, að
þau starfi á siferðilegum grundvelli, en siðferðið aftur á
grundvelli trúar. Vér eigum sennilega eftir að kynnast
þessari hreyfingu betur, ef hún er eins sterk og dr. Major
vill vera láta. En jafnvel áður en vér kynnumst henni
af eigin raun, getum vér fallist á þá forsendu hennar, að
vísindin þurfi kristilegrar leiðsagnar. Það er ekki langt
síðan vér heyrðum þá alvarlegu fregn, að í einu af þeim
löndum heims, sem átti sér furðulegasta vísindalega
tækni Iiafi einn læknir myrt upp undir tvö þúsund
manns, sem að dómi hans, verðskulduðu ekki líf. Svo
eðlisvill og sjúk geta vísindin orðið, þegar þau eru ein-
göngu háð ytra valdi mannanna, en ekki andlegu valdi
Krists.
Ómögulegt er enn að spá, hvaða andlegar Iireyfingar
kunna að berast oss úr anstri og vestri, en vonandi verð-
ur þeim öllum mætt með frjálslyndi þess manns, sem
leitar sannleikans, án þess að kúga aðra og án þess að
þola kúgun. Það er ekki ólíklegt, að uggur og ótti sé í
einhverjum, er hann hugsar til framtíðarinnar. Land
vort er orðið áveðurs fyrir öllum stormum og hin ís-
len/ka kirkja getiu- ekki lengur hreiðrað um sig, eins
og skúta í öruggu lægi, meðan hafsjóarnir ganga úti-
fyrir. Það sem menn óttast, er glundroðinn, margbreytn-
in og ef til vill sundrung og nýjir flokkar og stefnur.
En eigi slíkt vfir oss að koma, verður því ekki forðað
með neinum yfirlýsingum um, að allir skuli sameinast
um eitt og hið sama trúfræðikerfi eða sama skilning á
einhverri trúfræðilegri keningu. Ég sagði áðan, að menn
af ólikum stefnum gætu sameinast í þjónustu sannleik-
ans. Vér kristnir menn teljum oss hafa komið auga á
æðstu opinberun sannleikans þar sein er Jesús Kristur.
Það verður því að vera oss öllum sameiginlegt að vera
fvrst og fremst nemendur hans, eða lærisveinar, eins og
það er venjulega kallað. En í orðinu nemendur fellst
það, að vér séum ekki fullnuma, heldur stöðugt að veita