Kirkjuritið - 01.12.1957, Síða 26

456
KIRKJURITIÐ
boða dauða drottins þangað til hann kemur, þar er eining triiar
vorrar einkum bæld og brotin. Sérstaklega er hætta á ferðum
í þessum efnum fyrir lútersku kirkjumar. Annars vegar höld-
um vér Lúterstrúarmenn því fram, að kenning vor um máltíð
drottins sé í samhljóðan við ætlun drottins og vér höfum gjört
skarpan greinarmun á skoðun vorri og þeirra, sem eru á öðm
máli. En hins vegar erum vér sjálfir nú á dögum ef til vill fjær
því en nokkru sinni áður að vera sammála um lúterska kenn-
ingu um kvöldmáltíðina. Nú er það að minnsta kosti ein lútersk
kirkja, sem hefir orðið sammála kalvínsku kirkjunni um kvöld-
máltíðar kenninguna. Og það eru lúterskar kirkjur, sem sjá
í raun og veru ekkert því til fyrirstöðu, að þær gangi til altaris
með Anglikönsku kirkjunni. Sumir lúterskir Biblíuskýrendur
nú á dögum fullyrða, að lútersk kenning um kvöldmáltíðina
í játningarritunum nái ekki fyllilega vitnisburði Biblíunnar. Og
það eru margir aðrir Lúterstrúarmenn, sem telja allt þetta
hörmuleg svik við trú feðranna.
Hvað eigum vér að gjöra í þessu ískyggilega moldviðri? Eig-
um vér ekki umfram allt af djúpri auðmýkt að leita æðri ein-
ingar í vorum eigin flokki? Hvernig getum vér vænzt þess,
að aðrir trúi fullyrðingum vorum, þegar vér lifum ekki eftir
þeim innan vorra eigin vébanda? En samtímis megum vér þó
ekki leyfa það, að máltíð drottins sé höfð til þess ranglega að
sýna ytri einingu kirkjunnar. Ekki megum vér heldur gleyma
því, að mismunurinn á kenningum um máltíð drottins er stund-
um í raun og veru aðeins merki um enn meiri mismun á trúar-
kenningum. Auðvitað er það borð drottins, sem vér erum bnð-
in til, en ekki vort eigið; og Hann er nálægur, hvemig svo
sem vér gjörum oss grein fyrir návist hans. En þetta leysir
oss ekki undan þeirri skyldu, að halda fast við orð' Biblíunnar
og Hann, er innsetti kvöldmáltíðina. Þess vegna getum vér ekki
haldið fram ótakmörkuðu samfélagi um kvöldmáltíðina til þess
að eyða öllum kenningamismun. Viðræðumar á Suður-Indlandi
sanna það, að einlægar og einarðar umræður um máltíð drott-
ins eru vænlegri en nokkrar aðrar tilraunir til þess að jafna
skoðanamun með samkomulagi.