Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1957, Blaðsíða 36

Kirkjuritið - 01.12.1957, Blaðsíða 36
Þegar tjaldið fellur Allir kannast við hugsunarhátt rika bóndans, er hugðist segja við sál sína: „Þú hefir mikil auðæfi geymd til margra ára. — Hvíl þig nú, et og drekk og ver glöð.“ Já, þetta lífsviðhorf er alkunnugt einnig á okkar dög- um, þar sem svo virðist raunar stundum, að flest sé miðað við efnisins gæði og þessi fáu skref okkar frá vöggu til grafar. Engu að síður kemur þó að því í lífi flestra manna, að þeim verður að staldra við og íhuga, hvað við taki handan þess sjónarhrings, er dauðinn markar. Ástæðumar til þessarar íhugunar geta ýmsar verið. Ei kvöldskuggamir taka að lengjast, verður sú hugsun æ áleitnari, að brátt muni skeiðið mnnið. Eftir því sem árin 'færast yfir, fer þrótturinn að öll- um jafnaði þverrandi, heilsunni hrakar, og sú vitund verður þá eigi til lengdar umflúin, að innan tíðar hljóti tjaldið að falla, og þá vaknar spmn- ingin eðlilega og óumflýjanlega: Hvað liggur handan þess? Og þessi spuming kemur einnig og ekki siður oft fram í hugann í sam- bandi við ástvinamissi. Er elskaður vinur, sem e. t. v. hefir verið svo snar þáttur í lífi okkar og tilvem, hverfur úr hópnum, þá verður okkur óhjá- kvæmilega hugsað til hans, þar sem hann nú er, og vér reynum gjaman að gjöra oss í hugarlund, hvemig honum muni famast í heimi andans: Hvað hefst liann þar að, hann, sem áður gneistaði af lífi, þrótti og starfs- gleði? Hvemig ver hann nú tímanum? Er sú tilvera, sem hann nú er horf- inn til, þess eðlis, að hann geti kunnað við sig þar, — og hvað um oss sjálf, er röðin kemur að oss? Getum vér vænzt þess, að vér munum una oss þar, er vér höfum neyðzt til að skilja við eignir vorar og umsvif, alla þá kæm hluti, sem vér kunnum að hafa safnað að oss, e. t. v. á langri ævi, og em oss svo mikils virði? Já margar spumingar geta vaknað við dánarbeð elskaðs vinar, eða þegar oss grunar, að brátt kunni að verða knúðar dyr hjá oss sjálfum. Og oss kann að þykja það undarlegt og óraungjamt, að Biblían, hið opinberaða Guðs orð, skuli ekki ræða skýrar og skilmerkilegar um þessa hluti en raim ber vitni, enda er það svo sem alkunna, að ýmsir leita annað en til Biblíunnar til þess að fá upplýsingar um ástandið eftir umskiptin miklu. Sú leit hefir að vísu ekkert markvert upplýst, er mér sé kunnugt um, en burtséð frá öllu öðm fylgir slíkri hnýsni ávallt sú áhætta, að óskir vorar og imyndun hlaupi með oss í gönur, og vér fáum einfaldlega þau svör, er vér óskum eftir og em til orðin í okkar eigin undirvitund. Það er enda

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.