Kirkjuritið - 01.10.1958, Blaðsíða 6

340
KIRKJURITIÐ
inn. Kom í minn hlut að stjórna þeim fundi, og var það all-
erfitt, því að hiti hljóp í umræðurnar. Að sönnu voru allir
sammála um höfuðatriðið, eins og vænta mátti, en auka-
atriði geta einnig orðið viðkvæmt mál.
Engin opinber ályktun var gefin út af fundinum í heild
í þessu máli, og skal því ekki fara nánar út i það.
Um kvöldið voru flutt tvö erindi um starfshætti kirkjunn-
ar að boðun fagnaðarerindisins. Var þar lögð megináherzla
á húsvitjanir presta, einkum var talið æskilegt, að þeir kæmu
á heimilin í sambandi við skírn og fermingu. Mikla athygli
vakti það, að danskur biskup sagði frá starfinu í Nicolai-
kirkju í Kaupmannahöfn. Kirkjan er opin dag og nótt og
jafnan viðstaddur prestur, er menn geta leitað. Ýmsir prest-
ar og læknar og lögfræðingar skiptast á um að vinna við
kirkjuna 3—4 stundir á viku. Heimsóknir í kirkjuna skipta
þúsundum, og hafa þær bjargað lífi margra i bókstaflegri
merkingu. Sameiginlegt átak þarf að gjöra til þess að örva
kirkjusóknina, koma henni aftur upp úr öldudalnum.
Seinasti dagur biskupamótsins var sunnudagurinn 17. ágúst.
Fór þá fram hátíðaguðsþjónusta í sóknarkirkjunni, sem er
fögur og ber hátt við vatnið. Nokkru fyrir messuna sást
koma kirkjubáturinn yfir Siljan. Reru honum karlmenn í
Dalabúningi, og konur voru með í hátíðabúningi sínum.
Þegar báturinn lagði að landi, var honum heilsað með sálma-
söng, og svöruðu bátsverjar með sama hætti. Kirkjan mikla
var alskipuð við guðsþjónustuna. Prestur staðarins þjónaði
fyrir altari. En Arne Fjellbu, biskup frá Þrándheimi, pré-
dikaði. Hann er nú farinn að heilsu, en ekki fannst það á pré-
dikun hans út af guðspjalli dagsins, dæmisögunni um Farí-
seann og tollheimtumanninn. Kvaðst hann sem minnst mundu
segja um Faríseann, því að flestir, sem það gerðu, kæmu fram
eins og Farísear. En um bænina vildi hann tala. Sagðist hann
aldrei hafa hætt að biðja kvöldbænanna af hlýðni við vilja
foreldra sinna, og það hefði bjargað lífi hans. Hvatti hann
mjög til bænagerða, einkum fyrirbænir fyrir öðrum. öll var
ræðan þrungin krafti persónulegrar reynslu.