Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 6

KIItKJUIUTlÐ
196
keppt er að. Án þess verður skipulagsbreyting og starfsaukning
lítt framkvæmanleg.
Hingað til liafa skrifstofur biskupsembættisins verið aðal-
bækistöð félagsins, án þess að þar væri nokkur möguleiki á
að koma fyrir borði eða skáp aukalega.
Vöntun liúsnæðis befur aldrei bagalegri verið en nii, eftir
lieimflutning útgáfunnar. Félagið liefur orðið að leigja liús-
næði fyrir bækur sínar og láta þær í umboðssölu.
Með breytingu á skipulagi er og átt við ákvæði í 7. og 8. grein
félagslaga, sem enn liafa ekki komizt í framkvæmd. Þar segir:
1 7. grein: Stjórnin getur ráðið félaginu framkvæmdastjóra
og erindreka. ..
1 8. grein: Stjórnin má útvega félaginu trúnaðarmenn í
kaupstöðum og liéruðum landsins, er hafi forgöngu um með-
limasöfnun, innbeimtu félagsgjalda, fjársöfnun félaginu ti I
styrktar. . .
Þetta þolir enga bið. Þetta verður að fara að gerast nú, á af-
mælisári félagsins. Hentugri tírni gefst ekki. Nú eru möguleikar
fyrir bendi til þess að félagið eignist miðstöð, skipulagi verði
breytt, unnið verði að því að félagið nái út til almennings og
að það verði lýðum ljóst, að Biblíuna á að gefa út og selja á
vegum safnaðanna, kirkjunnar sjálfrar, á liennar kostnað og
af hennar þjónum, jafnt óvígðum sem vígðum.
Hi8 íslenzka Biblíufélag liefur í liálfa öld gegnl mikilvægri
þjónustu í þágu alþjóðar. Enn vinnur það að höfuðnauðsynja-
máli kirkju Krists í landinu. Útgáfa og útbreiðsla Heilagrar
Ritningar og aukin þekking á notkun liennar, er frumskilyrði
kirkjulegrar endurnýjunar.
Biblían er í senn trúar- og trúboðsbók kristinnar kirkju og
er sem slík hennar dýrasta eign. — „Þann arf vér beztan feng-
um“.
Þar sem svo er komið að kirkjulegt starf verður í æ ríkarx
mæli trúboð, unnið eigi síður utan veggja kirkjubússins en
innan þeirra, þá er ekki neitt starfstæki er taki fram Biblíunni
og Nýja testamentinu, eða sé sambærilegt.
Biblían er sameign allra, er sig vilja kristna kalla. Því mætti
ætla að útbreiðsla liennar sé þeim sameiginlegt verkefni og