Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 41

Tru og guðfræði
«Ég var alinn upp í Jiinni gömlu bókstafstrú varóandi BiliJí-
tma, og var (áður en liáskólanámið Jiófst) reiSubúinn aft’ Jeggja
lif atlögu vift liina svoköJluftu „hærri gagnrýni“. En liálfsmán-
aftar Jestur nægftii til að opna augu mín fyrir því liversu liókslafs-
grundvöllurinn væri óverjandi. Þaft Jief ég komist næst því aft
bJjóta opinberun nýs skilnings. Þetta snerti lítt rætur trúarinn-
ar5 sumpart kannske af því aft andrúmsloftift í Oxford var svo
þrungift af almennri „gagnrýni“ og ég Iief alltaf verift' næmur
fyri•' umliverfinu. Hvaft sem því líður er víst, aft Jiessi afstöftu-
breyting mín gat ekki orftift meft auftveldara móti.
Þaft væri til leiftinda aft rekja Jiaft nákvæmlega í ævisögu sem
þessari, Jivernig hin nýja afstafta mín til Biblíunnar varft ekki til
''ft fjarlægja mér Krist, lieJdur gerði mynd lians æ skýrari eftir
l)ví, sem Jengra leið. Ég lief síftar lielgað Jiessu máli mikla um-
bugsun, en Biblíuskýringin er nú orðin svo viðamikil og sérliæfft
Rfein, aft Jiað kostaði of langt mál og of mikift rúm að draga J)ó
ekki væri meira en útlínur liennar bér. Það er sannast sagt einn
uiesti erfiftleikinn á aft unnt sé aft eiga ,,viftræður“ manna á inilli
Er sá ég vini mér fara frá,
ég fann þú styrkinn mér veittir þá,
mig studdi heilaga höndin þín
og hún strank i brottu öll tárin min.
Og þegar sofna ég síðsta blnnd
Guðs Sonur, réttu mér þína mund
mig láttu himneska Ijósið sjá
og lyftu sál minni jörðu frá.