Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 36

KIlíKJ UIIITIO
226
um ákveðnum siðgæðis- eða stjórnmálastefnum, t. d. siðgæðis-
legu endurreisnar stefnunni eða sósíalismanum.
— Getur kirkjan nokkuð lært af nútíma vakningum?
— Sumt fólk verður alltaf að liafa fjörutíu stiga trúarliita,
en nægir ekki sami meðalhitinn og okknr liinum. Fyrir mitt
leyti finnst mér slíkt óheilbrigt. Þetta fólk útbreiðir ekkert
fagnaðarerindi. En að trúa þýðir að útbreiða eittlivað, •— já,
gefa öðruin það, sem maður á, en ekki bara að berja sér á
hrjóst og segja: sjáðu, livað ég er oröinn ljómandi af að trúa
og láta frelsast. Þess háttar lirifning og sjálfumgleði fælir
aðra. .. . Þjóðkirkjan liefur það sér til ágætis, að standa föstuni
fótum á jörðunni.
— Finnst yður gagnrýni ýniissa skálda á kirkjumálinu vera
á rökum reist?
— Sum atriði Iiljóta að vera háð erfðabundnum málvenjum,
sem virðast því ólijákvæmilega gamaldags. Þetta á ekki aðeins
við um kirkjuna, lieldur er lagamálið líka mótað af fornu
tungutaki. En séu fornyrðin notuð í réttu samhengi, fá þau
algilt inntak. Sjálfur talaði Jesús ekki aðeins beinum orðum,
en túlkaði meiningu sína með sjálfum sér, athöfn sinni — og
með líkingum...
Johannes Wulff, f. 1902--------
— Hvers vegna (höfð'uð þér h'tið af kirkjunni að segja í
æsku ?).
— Faðir minn var í flokki endurskírenda og við vorum send
í sunnudagaskóla þeirra... Þér liafið eflaust heyrt talað uni
hinar miklu vakningasamkomur, sem lialdnar voru í Bethesda
og Oddfellowliöllinni. A?ið vorum þar. Við áttum, eins og gefur
að skilja, að frelsast. . .
—- Áttuð?
— Já, okkur bræðrunum, Georg og mér, fannst við verða
lyrir andlegri þvingun, þess vegna gerðum við uppreisn gegn
þessu öllu. Ég ásaka samt ekkert foreldra mína. Fyrst þau litu
svo á að hætta væri á að við glötuðumst, var rétt af þeim, að
leiða okkur á þann veg, er þau voru á... Annars gekk faðir