Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 17

KIllKJUItlTIÐ 207
Þeim mun fyrr, sem það verður viðurkennt, verður það
þjóðiimi til meiri gæfu.
S. Eliot: sannkristið skáld
Þetta er heiti minningargreinar um Nobelsverðlaunaskáldið
Þ. S. Eliot, sem lézt 4. janúar s.l. Höfundur greinarinnar er
annað enskt skáld, Norman Nicholson.
Nicholson rekur það, sem liér er kunnugt, að um 1930 varð
Eliot brauðryðjandi nýrrar skáldakynslóðar í Englandi og
Hiikils hluta liins vestræna heims. Hann skapaði nýtt form eða
beitti öllu heldur nýrri meðferð orðanna, notaði liversdags
orðalag niiklu meir en áður tíðkaðist til túlkunnar í ljóðum
shiuni.
Enginn neitar geysilegum álirifum lians, né því að haini liafi
verið vel að frægð sinni og lieiðri kominn.
Nicholson telur að ldjóðara liafi verið um liilt, liversu T. S.
Eliot var einlægur trúmaður og virkur starfsmaður kirkjunnar.
En fyrir þær sakir lagði hann inn á braut leikritagerðarinnar.
Upphafið var beiðni um að hann yrkti kórsöngva í helgileik
^ he Rock (Klettu rinn). Síðan skrifaði liann tvö—þrjú af vin-
sælustu Ijóðléikritu m síðustu þriggja alda, segir Nicliolson. Það
eri*: Murder in tlie Cathedral (Morð í dómkirkjunni), Tlie
i'aniily Reunion (Fjölskylduættin) og The Coctail Party (Vín-
hófið). Einkuni það fyrsta og síðastnefnda liafa farið víða.
Þess má enn geta að T. S. Eliot orti ágætt barnaljóð. (Pracli-
CM Cats).
Grein sinni lýkur Nicliolson á þessa leið:
«Þótt sumum kunni að þykja smásálarlegt, gela Anglikanar
°kki annað en hugsað til þess með stolti, að hann skyldi vera
emn af þeim. En vér þurfum ekki að biðjast afsökunar á því.
heiinsins augum var liann niikið skáld. í vorum augum var
banii líka kristinn og kirkjumaður. Hvort tveggja átti sinn þátt
1 **dkilleik lians sem manns.
U'ndeild málssókn
Ungur finnskur ritliöfundur, Hanna Salama, skrifaði fyrir
K°iiiniu skáldsögu, sem liann nefnir „Jónsmessudans“. Þótti
*Uorguni liann komast þar all sóðalega að orði. Og livorki vera