Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 17

Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 17
KIllKJUItlTIÐ 207 Þeim mun fyrr, sem það verður viðurkennt, verður það þjóðiimi til meiri gæfu. S. Eliot: sannkristið skáld Þetta er heiti minningargreinar um Nobelsverðlaunaskáldið Þ. S. Eliot, sem lézt 4. janúar s.l. Höfundur greinarinnar er annað enskt skáld, Norman Nicholson. Nicholson rekur það, sem liér er kunnugt, að um 1930 varð Eliot brauðryðjandi nýrrar skáldakynslóðar í Englandi og Hiikils hluta liins vestræna heims. Hann skapaði nýtt form eða beitti öllu heldur nýrri meðferð orðanna, notaði liversdags orðalag niiklu meir en áður tíðkaðist til túlkunnar í ljóðum shiuni. Enginn neitar geysilegum álirifum lians, né því að haini liafi verið vel að frægð sinni og lieiðri kominn. Nicholson telur að ldjóðara liafi verið um liilt, liversu T. S. Eliot var einlægur trúmaður og virkur starfsmaður kirkjunnar. En fyrir þær sakir lagði hann inn á braut leikritagerðarinnar. Upphafið var beiðni um að hann yrkti kórsöngva í helgileik ^ he Rock (Klettu rinn). Síðan skrifaði liann tvö—þrjú af vin- sælustu Ijóðléikritu m síðustu þriggja alda, segir Nicliolson. Það eri*: Murder in tlie Cathedral (Morð í dómkirkjunni), Tlie i'aniily Reunion (Fjölskylduættin) og The Coctail Party (Vín- hófið). Einkuni það fyrsta og síðastnefnda liafa farið víða. Þess má enn geta að T. S. Eliot orti ágætt barnaljóð. (Pracli- CM Cats). Grein sinni lýkur Nicliolson á þessa leið: «Þótt sumum kunni að þykja smásálarlegt, gela Anglikanar °kki annað en hugsað til þess með stolti, að hann skyldi vera emn af þeim. En vér þurfum ekki að biðjast afsökunar á því. heiinsins augum var liann niikið skáld. í vorum augum var banii líka kristinn og kirkjumaður. Hvort tveggja átti sinn þátt 1 **dkilleik lians sem manns. U'ndeild málssókn Ungur finnskur ritliöfundur, Hanna Salama, skrifaði fyrir K°iiiniu skáldsögu, sem liann nefnir „Jónsmessudans“. Þótti *Uorguni liann komast þar all sóðalega að orði. Og livorki vera
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.