Kirkjuritið - 01.02.1966, Qupperneq 24

Gunnar Árnason:
Pistlar
Kirkjan í dag
Það er ekki rétt, sem sumir vilja vera láta, að fæstir láti si?
nokkrii varða livað kirkjan segi nú á dögum. Margir spyrja 1
fjölmörgum tilvikum: Hvað segir kirkjan um þetta? Oft er þa
um að ræða liin og þessi trúaratriði, en líka tíðum um siðgieð'
ismál og annan vanda. Flestir viðurkenna að íslenzka kirkjaO
sé frjálslynd og hleypidómalaus. Því fylgir eðlilega að prestaf
hennar eru ekki allir sammála um allt í liinum helgu fræðuittt
skýra ekki hvað’ eina á sama veg, leggja mismunandi áherzh’
á kenningaratriðin. Hjá þessu verður ekki komizt, og útiloka^
að nokkur hitti á prest, sem geti leyst úr öllum gátum hans-
Hitt er því miður líklegra að flestum finnst þeir fara svo af
fundi lians að þekkingin liafi ekki ýkjamikið aukist í poka-
horninu. Samt geta viðræðurnar liafa liaft mikið gildi, létt a
huganum, eittlivað vísað til vegar.
Og sú er bót í máli að ef til vill liefur aldrei meir en n*1
á dögum verið frekar spurt um breytnina og lífsviðhorfin en
kenninguna. Afstöðu kirkjunnar til einstaklinganna og al'
mennra málefna. Hvort prestur og aðrir kristnir áliugamennt
karlar eða konur, beri fólk fyrir brjóstinu og vilji leysa vauda
þess, ef unnt sé. Og hvort staðið sé með því sem sannast er, rétt'
ast og bezt. Þeim mun minni sem kirkjusóknin er, er meirJ
þörf á predikuninni á stéttunum — og af fleirum að henni hug'
að.