Kirkjuritið - 01.02.1966, Síða 31

KIBKJURITIÐ
77
j e^ lil viH cðlilegra, að fimia óðinn uin kærleikann í ritum
ar'l lllllesar eu í bréfum Páls, liins öfluga boðanda trúarkraft-
Us- En livað er trúin án kærleika?
k- SVarar liinn mikilvirki og ákafi Páll postuli í óðnum um
erkarui: Þótt ég talaði tungum manna og engla, en liefði
0 r , r er^a, yrði ég liljómandi málmur eða livellandi bjalla.
j.^rj C.r ^unnum öll niðurlag Ijóðsins: En nú varir trú. von og
^ r eikur, þetta þrennt, en þeirra er kærleikurinn inestur.
e)lcaniuíi hefur verið sungið lof á tungum kynslóða allra
e líklega var ekkert fegurra sagt eða sungið bér á jörð,
dv lakkargerðin til kærleikans Guðs. Postuli trúarinnar nær
l a tóninum og liefur sig bæst í snilld sinni og orðgnótt,
prJ^lr ^lann talar um kærleikann. Þá er liann ekki lengur aðeins
v Höaðurinn og predikarinn, sá sem útleggur, fræðir og um-
l'átt ^lei<lur skáldið, sem befur lofsöng sinn til Guðs í svo
r^ 'aíinni andagift, að liugsanirnar falla í bið sígilda, list-
§v a l°r,n ljóðsins, þar sem þær geymast öldum og óbornum.
^ ,llikils niegnar kærleikurinn, svo er máttur lians öllu öðru
j - lfl‘ Hjá lionum fölnar vizkan og spekin, vísindin og lær-
]la^ rinn, nieira að segja sjálf trúin og vonin eru ekki neitt án
j. 11S', samt geta menn efazt um liver séu megin sannindi
l1,ig,lill8ar Krists og guðfræði Páls eða Jóhannesar. Þráttað um
ar b 1ViUl Se lóll elna nauðsynlega í fagnaðarboðskap kirkjunn-
nla I’ • sten(lur þar, sem gjöf andans er mest bjá djarfasta post-
'lQÍtt riStS’ er l,ann játar: hef&i ég ekki kœrleika — vœri ég ekki
ei ' 1 dæmisögunni um miskunnsama Samverjann, í eina
Um -ga boðorðinu, sem Kristur nokkru sinni gaf lærisvein-
„ S1,lnni' Nýtt boðorð gef ég yður: Þér skuluS elska hver
unnan.
hv ^ l,ans kenning er í rauninni þetta: ekki hverju eða
^;:;111, ver eigum að trúa, beldur hvað vér skulum gera til að
pp erið lærisveinar lians, kallast börn liimneska föðurins.
oss.
Ef vé
r eri,m stöðug í kærleikanum, þá er liann stöðugur í
8j2t 'rðls metingur um þemian stöðugleika vorn í Guði er
]j , a8 sýna, að elska vor nálgist liið fullkomna, sem
er aetlað bjá þeim, sem sagði, að sá er elskaði Guð ætti
Un '^i el®ka bróður sinn. Kærleikurinn hreykir sér ekki
e]g^’ eitar ekki síns eigin. Hið nýja boðorð, að vér skulum
a l1Ver annan, er líklega sett fram í kirkju allra tíma, sem