Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 26

20
KIRKJUIUTIÐ
ákveðinn boðskap að flytja. En það er ekki eilíflega ákvarð-
að hvernig hún gætir þessa eða boðar það. Það fer eftir að-
stæðum ú hverjum tíma eins og í allri sókn á hvaða sviðum
sem er.
Valdimar Briem lýsir kirkjunni snilldarlega við tré í fræg-
asta sálmi sínum.
Um tréð vita allir að stofninn stendur, en laufin falla og
endurnýjast ár frá ári. Þær sífelldu breytingar eru lífsmark
stofnsins. Þetta á við um kirkjuna og má ekki gleymast.
Ég var að lagfæra bækur í liillum fyrir jólin. Þá liand-
fjallaði ég nokkur predikanasöfn, sem ég á, innlend og er-
lend. öll voru þau eftir víðkunna stórpredikara og liafa
margt sígilt að geyma. Samt flaug mér í liug að vart mundi
nokkur mæla því bót, eða telja það bagkvæmt, að ég eða
aðrir tækju upp á því að lesa eingöngu úr þessum predikun-
um af stólnum, þó ekki væri nema þetta ár, sem nú er hafið.
Ekki af því að við liinir semjurn eins góðar livað þá betn
ræður. En þær eru nýjar. Og það er eins og það finnist alltaf
líkt og á lummunum.
Þetta er dæmi þess hvað endurnýjunarþörfin er alltaf
óbjákvæmileg í boðunarmáta og starfsbáttum kirkjunnar.
Hvílík mun hún þá ekki vera á þessari gjöi-byltingaröld?
Kirkjan getur ekki staðið eins og drangur í flóði tímans. Hún
verður að samlagast því til þess að geta hreinsað það. Þess
vegna verðum við kirkjunnar menn að taka tillit til nýrra
hugmyndakerfa, nýrra lífsaðstæðna, nýrra kennsluhátta,
nýrra fjölmiðlunartækja, nýrra samskipta þjóðanna og fjöl-
margs annars.
Ég veit að við gemm það þegar að nokkru, en ekki nóg-
Betur má ef duga skal til venjulegrar sóknar. Til undirbúnings
bennar þarf meiri og fjölbreytilegri umræður um kristni og
kirkju m. a. Grundvöllurinn er lagður: Hann er Jesús Krist-
ur.
En aldrei frá því í frumkristni knýr spurningin fastar a
en nú: Hvernig er unnt að flytja boðskap Krists og túlka
líf hans svo að álirif lians fari vaxandi í veröldinni?
Til mannbóta og friðar.
Islenzkri kirkju er jafn skyldugt og nauðsynlegt að kljást
við þetta vandamál og kirkjum annarra þjóða.