Kirkjuritið - 01.06.1975, Blaðsíða 72

kapitular vœru undantekningar.
Venjulegur lesandi, sem opnar Biblíu
sína ó Genesis 1 og 2, hyggur, að
hann sé að lesa greinilega lýsingu ó
sköpuninni, sem telur fram staðreynd-
ir að miklu leyti á sama hátt og gjört
er í sögunni um stofnun konungdœm-
is í ísrael, þ. e., að hann sé að lesa
frásögn. Með slíkri hyggju verður
ekki rétt lesinn tilgangur Genesis 1
og 2. Sá tilgangur verður aðeins séð-
ur, þegar þessum kapitulum er skip-
að við hlið annarra vitnisburða
Gamlatestamentisins, sem birta lof-
gjörð til skaparans. Með öðrum orð-
um sagt: Hinn raunverulegi tilgang-
ur verður aðeins séður, þegar menn
hafa í huga, að hinir fyrstu áheyr-
endur sköpunarsögunnar heyrðu
hana, sem hluta af gjörvallri lofgjörð
Israels til skaparans. Hinn rétti stað-
ur þessarar lofgjörðar var í hinum
lítúrgísku sálmum. Þegar við vitum
þetta, þá œtti það að verða okkur
Ijóst, hvernig lofgjörð til skaparans,
sérstaklega eins og við þekkjum hanö
úr sköpunarsálmunum, gat hljómöð
óbreytileg og órofin um aldir, þ°
að mál og framsetning sköpunaratr-
iðanna gœti breyzt. Þetta varð svo,
án þess að nokkuð veiklaðist sá kraft-
ur og vissa trúarinnar, sem var undir-
staða gleðinnar yfir sköpuninni °9
kom fram í lofgjörðinni til skaparans-
Ærinn hluti þess vanda, sem við
eigum í, þegar við berum saman nátt-
úruvísindin og þessa tvo fyrstu kapif'
ula Genesis, verður að engu, er
sjáum, að vitnisburðir um sköpunina 1
Biblíunni eru samofnir lofgjörðinni ^
Guðs.
GENISIS I
Gerð og stíll í Prestaritinu
Fyrsti kapituli Biblíunnar orkar á
þann, er les hann í fyrsta skipti, eins
og dulúðugt Ijóð eða söngur, hátíð-
leg kantata, — nœstum vœri hœgt
að segja eins og himnesk guðsþjón-
usta, — lítúrgía. í hátíðlegri, þungri
hrynjandi endurtakast sömu setn-
ingarnar kapitulann á enda, — eins
og í litaníu, Þessi stórfenglega hrynj-
andi, sem einkennir allan kapitulann
hljómar sem geysileg eintóna hljóm-
kviða líkt og þegar bylgjur hö^5
brotna við sjávarströnd.
Og Guð sagði: Verði Ijós! Og
varð H°5'
Og Guð sá, að Ijósið var gott. .
Og það varð kveld, og það var
morgunn, — hinn fyrsti da9ur'.
Og Guð sagði: Verði festing ^
vatnanna og hún greini vötn '
vötnurn'
150