Kirkjuritið - 01.06.1975, Blaðsíða 56

laust að þeim hjáguðum, er hæst baf
í hvern tíma. Svo er enn, — og mun
áreiðanlega verða, — löngu eftir að
dagar svonefndrar tilveruguðfræði eru
taldir.
Að svo búnu þakka ég sr. Kristjáni
Róbertssyni samræðuna að sinni.
Heimir Steinssoti’
Stöðugleiki hjónabandsins
Bandið, sem bindur makana saman, er ekki ofið úr nándar nærri eins
mörgum þráðum og fyrr, þegar hjónabandið átti sér að undirstöðu
fjölskyIdulíf, er greip inn á vel flest athafnasvið karla og kvenna,
ungra og aldinna. Stöðugleiki hjónabandsins var við þau skilyrði háður
ýmsum öðrum þáttum en nánu tilfinningasambandi á milli makanna,
t. d. sameiginlegri ábyrgð á umsvifamikilli búsýslu innan dyra og utan.
Í kjarnafjölskyldunni fær hjónabandið hins vegar þá merkingu að vera
fyrst og fremst vettvangur gagnkvæmrar ástar, þ. e. náið tilfinninga-
samband á milli mkaanna. Stöðugleiki hjónabandsins er þá að sama
skapi undir því kominn, að ekki kulni í glóðum þessara tilfinninga. Að
þessu sé þannig farið má m. a. ráða af því, að hvorki ástæður varðandi
lífsafkomu, né tillit til barna, kemur í veg fyrir slit hjúskaparsáttmálans,
sé annað hjóna eða bæði þeirrar skoðunar, að hinn tilfinningalegi
grundvöllur sé brostinn.
Fjölskyldan i Ijósi kristilegrar siðfræði bls. 135—141.
að uppteikna drög að þessari sögu.
En að lyktum skal á það bent, að hér
er e. t. v. um að ræða ýmsa þá ein-
staklinga, er hvað drýgstir hafa orðið
í viðleitninni til að verja saltið, hverju
sinni sem það virtist vera að dofna.
Vinsælir hafa þeir aldrei orðið, enda
ævinlega vegið beint og undanbragða-
134
I