Kirkjuritið - 01.06.1975, Blaðsíða 81

þrátt fyrir œðri
er
innifalin
eins og dýrunum
jurtirnar til nœringar.
er enn á ný vitnað til takmarka manns-
'nÍ' MQðurinn kemst ekki undan því
° hafa verið skipað við hlið dýrsins
fa, r blessunarinnar,
Próun hans.
Sköpun mannsins
Verkum, sem lúta að því að veita hin-
Urn skapaða heimi líf. Þetta sköpunar-
yer^ fylgir hinum eftir á skipulagðan
' sepn áður eru nefnd. Sömu orðin,
jern sögð eru við dýrin: „Frjóvgist og
0 9ið" eru ejnnjg sögð í blessun
u®s manninum til handa" („verið
ri°sÖm og margfaldizt"). Sömuleiðis
er ntanninum œtlað
^ notfcera sér
^uðurinn er jnnifaIinn í allri sköpun-
'• Á þag er fœpasf hœgt að leggja
^ ®lri áherzlu en gert er. Maðurinn
v®r'r sarnt verið skapaður til hlut-
^r s/ sem aflar honum sérstöðu í öllu
þe°Punarverkinu (vers 26). Samtengd
(i u er sköpun mannsins eftir mynd
^u®s- Petta eina atriði er
|ejg9t nefna hér og það, sem af því
r lr' ^ar eð sköpun mannsins er hið
nverulega stef Genesis 2.
2^ ' Pess a® geta skilið orðin
rne"eftir vorri mynd, líka oss' vC,uu
um 9efa 9aum að samstœðun-
5 ParaIells) ( 5. kapitula.
Þegar Guð skapaði Adam,
^ gjörði Guð hann sér likan.
Þegar Adam hafði lifað í
130 ár, þá gat hann son í
Hking sinni, eftir sinnimynd
þ °g nefndi hann Set.
þá k^Q/ er a þessar samstœður,
AAa§ar. e^' rœða um merkinguna.
og agr'n,n aiiur/ líkamlega, andlega
eftir S ynsemi er birtur sem sköpun
mynd Guðs. Við getum hins veg-
i versi
verða
ar ekki gjört neina tilraun til þess að
uppgötva það, hvað það er í mann-
inum, sem er líkt Guðs mynd. í raun-
inni er það svo, að það, sem hér er
sagt er ekki fyrst og fremst um mann-
inn, heldur hinn skapandi verknað
Guðs. Þetta sýnir glöggt, að maðurinn
hefur sérstöðu meðal alls, sem skap-
að er, en þetta verður þó að skilja í
algjöru samhengi sköpunarsögunnar.
Ekki er hœgt að staðhœfa út frá þessu
neitt um eðli mannsins. Það skiptir
máli hvort sagt er: Guð gjörði mann-
inn eftir sinni mynd — eða — mað-
urinn er sannarleg ímynd Guðs (the
very image of God). Ómögulegt er að
gera mynd Guðs hlutlœga (objectify),
þegar við lýsum henni. Þessi vitnis-
burður þýðir það, að Guð hefir skap-
að manninn til samfélags við sig,
þannig að maðurinn geti talað við
Guð og heyrt orð Guðs. Þetta sýnir þá
takmark sköpunarinnar. Guð gerði
manninn eftir sinni mynd, svo að lífið
fengi farveg sinn í því, að Guð og
maður mœtast, — mœtast i því, sem
fer á milli Guðs og manns. Guð mið-
ar að takmarki sköpunarinnar á þenn-
an hátt, þótt hann sé okkur ekki skilj-
anlegur til fulls. Þetta þýðir alls ekki
„líking Guðs myndar" sem maðurinn
hefði þá fengið til eignar, og hann
gœti í krafti þessa — einangraður —
talið sig kórónu sköpunarverksins.
Þegar sagt er um manninn, að hann
sé skapaður „eftir Guðs mynd", þá
þýðir það, að maðurinn heldur
mennsku sinni einungis, þegar hann
er fyrir augliti Guðs. Maðurinn ein-
angraður frá Guði hefir ekki aðeins
týnt Guði, heldur hefur hann einnig
týnt tilgangi mennsku sinnar.
159