Kirkjuritið - 01.06.1975, Blaðsíða 34

fræði einkenndi þessa ráðstefnu og
kom skýrt fram í Lausannesáttmálan-
um.
Lausannesáttmálinn er hin opinbera
guðfræðiyfirlýsing ráðstefnunnar. Þessi
sáttmáli er unninn af nefnd, sem áður
nefndur og heimsþekktur guðfræðing-
ur John Stott veitti forstöðu. í raun má
segja, að hann sé unninn úr öllum
þeim rituðu plöggum, sem gefin voru
út á undan og á meðan á ráðstefnu
stóð. Er hann þannig hreinsaður kjarni
málflutnings ráðstefnumanna og lík-
lega góð meðaltalsmynd skoðana
þeirra. Eins og vitað var fyrirfram, var
ekki mögulegt að setja saman grein
um skírn og altarissakramentið, enda
voru sakramentin lítið rædd á þessu
þingi. Þrátt fyrir það, er það skoðun
flestra, að þessi sáttmáli sé kröftugasta
og mikilverðasta samkomulag evange-
lískra á sviði guðfræði síðustu áratuga.
Kemur þar margt til: Skýrt er kveðið á
um myndugleik Biblíunnar (SolaScript-
ura), um hinn þríeina Guð, um hjálp-
ræðið í Kristi einum, um biblíulegar
skoðanir á kristniboðinu, þar sem sam-
an fer þjóðfélagsleg ábyrgð og boðun
Orðsins, gildi Heilags Anda í biblíu-
legum skilningi, endurkoma Krists o.
fl. Eftir hina frægu og að sumra áliti
alræmdu Bankokráðstefnu1) hefur
mörgum orðið Ijóst mikilvægi þess, að
evangelískir, kristnir hefðu sameigin-
lega yfirlýsingu um þessi kjarnaatriði
kristinnar trúar. Einnig reynist guð-
fræðileg kjölfesta skilyrði áframhald-
andi samvinnu eftir Lausanneráðstefn-
una, hvert svo sem form þeirrar sam-
vinnu verður. Mun verða vikið að þeirri
hlið mála í eftirmála.
Markmið sáttmálans er tvíþætt:
112
1. Sáttmáli, játning og starfskrá, seh1
beinist að þeim, er undir sáttmála1111
vilja gangast.
2. Andsvar og yfirlýsing um kjarna'
atriði kristinnar biblíulegrar trúar geð11
öllum, er öðruvísi kenna. Ekki er þes®1]
beint að neinum sérstökum, það sK^
tekið fram, hvorki Bankokráðstef11'
unni né öðrum.
Þessi 3000 orða sáttmáli ber mei'K
ráðstefnunnar í hvívetna: Sjálfsran11
sókn, játning synda og mistaka
oð
löngunin til að boða öllum mönnu11'
fagnaðarerindi Krists, eru þættir, se1’1
einkenndu einnig samkunduna al|a
Um 2 200 þátttakendur undi rrituö11
sáttmálann áður en heim var haldið
stór hluti þeirra, sem eftir voru, sen1
d1*
seinna undirskrift sína. Þó er ekki Þv'
að neita, að einstök atriði sáttmálarS
hafa orðið til þess, að nokkrir h^
ekki getað skrifað undir, t. d. er í
gr. talað um Ritninguna án villu í
því, er hún kennir. Þetta hefur stað'
í mörgum, þótt undir allt hitt geti Pel'
skrifað. Að öðru leyti vísast til atheð3
semda. í alheimskirkjupólitíkinni he^
sáttmálinn einnig vakið athygh- ,
fréttabréfi Heimsráðs kirkna mátti ní
lega lesa eftirfarandi: „Lausannesá
málinn, lokaskjal „Congress on Wer
Evangelization“, hefur skapað áka
lega athyglisverða umræðu í nefh
inni um fagnaðarboðun og kristnih0^
(WCC). Hún mælti með, að mikið ^
skyldi gefið öllum skjölum frá
LaS5'
anneráðstefnunni og þessi sáttn1
ál'
skyldi notaður sem aðalskjal (baSj
nð
|d5
document) fimmtu allsherjarsamkúh
unnar“, sem Heimsráðið mun hn
í Kenya í sumar. í sama streng he
Dr. Philip Potter framkvæmdastj0
É