Kirkjuritið - 01.04.1978, Qupperneq 27

sínum ar9'r voru reknir út úr húsu
v0ru °9 skotnir niður á götunni, aði
stauruSS9n'r ni3ur °9 lúbarðir mr
Var trog- °9 stöngum, stórum hópu
þeir e' 'S 'nn ' 9r'Pavagna. Þar stóc
áttj agn® ^étt °g síld í tunnu. Þc
sannu-i burtu, var sagt. E
rekni' Urinn var s*. að Þeir vo,
Meða'rr' tH aflífunar-
Hérfe Þe'rra V3r 'Sac Feinstein-
ur Qi er a ettir dapurleg frásögn sys
ftiiiij af ^Vl’ sem gerðist: „Nóttir
við ianri 22- júní hófust bardagi
frá jassaniæraana Pruth, u.þ.b. 20 k
Sy’ °9 sprengjunum, sem ná2
alla leið til bæjarins og ollu þar miklu
tjóni, fjölgaði sífellt. Á sunnudags-
kvöldinu hélt Isac Feinstein samkomu
að venju fyrir þá, sem hættu sér út.
Stöðugar fallbyssudrunur voru sem
undirleikur söngs og ræðu. Með ró-
legri, styrkri röddu predikaði Feinstein
út frá þessum yndislegu orðum: „Guð
er oss hæli og styrkur, örugg hjálp í
nauðum.“ Hann talaði eins og hann
vissi, að það yrði í síðasta sinni.“
„Enn einu sinni kom Feinslein niður
í kjallarann og hélt sunnudagshug-
vekju. Hann las rólegri röddu 90. sálm,
„Drottinn, þú hefur verið oss athvarf
frá kyni til kyns.“ Hann las einnig
söguna af Jesú, er kenndi í brjósti um
menn, er voru „hrjáðir og tvístraðir,
eins og sauðir, er engan hirði hafa.
Jesús er hjá okkur og hefur með-
aumkun með okkur, sagði hann. Hann
bað heita bæn, kyssti hvert og eitt
barnanna, og fór aftur upp.
Um kl. 11 þurfti frú Feinstein að
sækja eitthvað matarkyns í eldhúsið.
Þá heyrði hún skyndilega skarkala og
háreisti við aðaldyrnar og hljóp út að
aðgæta, hvað um væri að vera. Sér til
skelfingar sá hún mann sinn um-
kringdan æstum mönnum, sem héldu
skammbyssum upp í andlit honum. —
— Tveir menn fóru að leita í húsinu.
Feinstein fekk ekki að hreyfa sig, og
hjónin fengu ekki að ræða saman.
Hann bað um að fá að kveðja börnin,
en því var neitað. Þá komu leitar-
mennirnir tveir með harki ofan stigann
frá annarri hæð og kölluðu sigri hrós-
andi: „Þarna sjáið þið. Hann er líka
kommúnisti!" Þeir veifuðu „rauðum
fána“, sem þeir höfðu fundið á her-
25