Kirkjuritið - 01.04.1978, Qupperneq 29

ov'ci og systir Olga.
liðn 3ð *lveríurn stundarfjórðungi
arv Um ^ stóöum og störðum hjálp-
fyrrana hvort á annað, er klukkan sló
um VarSi si° Þung högg- Við viss-
Klua ne var bannað að vera úti. —
evn Usl°9'n létu sem dauðadómur í
eyrum okkar.
svo v enda ”Armenagötunnar“, sem
skvnrr[ nefnd’ hyrjaði Dancugatan. Og
vaeri ' 693 flau9 mér 1 hug’ að Þar
hafði ,n°rsi<a kristniboðsstöðin. Ég
k0rTly °miS nokl<rum sinnum á sam-
°g ^ r 0ar- ' Við hlupum þangað
og rin9óum, 0g systir Olga lauk upp
Bæg, .3 1 o^kur niður í kjallarann.
ur Vor Jailarinn °g stiginn þangað nið-
þrung U déttsetnir skelfdum og harm-
^ar sk ó,m ?^ingUm , sem höfðu leitað
Þau q!° S' ViS vorum sannarlega ekki
upp dnU’ Sem systir °lga hafði lokið
heyrðjyrUm fyrir Þann dag- Seinna
Urn hör69' 30 systir 0|ga hefði, á þess-
nóg megUngarstundum, er hver hafði
rétta ga; S'9 og engum flaug í hug að
rum hjálparhönd, sagt: ,,ÖII-
um, sem drepa á mínar dyr, verður
hleypt inn.“ Og hún stóð við það.
Eftir skamma stund, kom systir Olga
með dálítinn mat handa okkur. Við
vorum mörg, en enginn hafði matar-
lyst. Þá sagði systir Olga, að einmitt
nú væri okkur meiri þörf að styrkjast
en nokkru sinni. Ég hefði ekki get-
ið um þetta, nema vegna þess, að
þetta atvik er tengt mikilvægum þátta-
skilum í lífi mínu. Áður en matazt
skyldi, sagði systir Olga: ,,Við skulum
biðja.“ Með fáum orðum þakkaði hún
Guði, og fól okkur öll honum á hendur.
Það var í fyrsta skipti á ævinni, sem
ég heyrði slíkt. Ég hafði að vísu lært
bænir, sem skráðar voru í bókum, og
ég hafði einnig heyrt fallegar bænir á
þeim fáu samkomum, sem ég hafði
sótt á norsku kristniboðsstöðinni, en
ég hélt, að þær bænir væru einnig
skráðar í bókum. Nú varð ég reynsl-
unni ríkari. Ég heyrði bæn, sem minnti
á samtal milli barns og góðs föður.
Annað reyndi ég merkilegt það kvöld,
þar sem var friðurinn í húsinu. Isac
Feinstein hafði verið tekinn fyrir fám
stundum, og seinna fréttum við, að
hann hefði verið drepinn með grimmd-
arlegum hætti. Kona hans og börn
voru þarna með okkur í kjallaranum.
Utan að heyrðum við skot og kúlna-
hríð hvína um göturnar. Dauði og
skelfing ríktu í bænum alla nóttina og
næsta dag. En innan dyra, í návist
systur Olgu ríkti æðri friður.“
Tólf þúsundir — og sannleikurinn
„Mörgu af því, sem ég hefi lifað á
fjörutíu ára ævi minni, hefi ég gleymt,
en þeirri friðsæld um miðja skelfinga-
27