Kirkjuritið - 01.04.1978, Qupperneq 51

yöröungu ' Ijósi hugsunar sem tengir
®r saman og les út úr þeim eða
9efur þeim merkingu fyrir atbeina hug-
ynda, kenninga eða setninga. Með
rum orðum: lýsingar á staðreyndum
v a hu9sanlegum staðreyndum geta
erið rök fyrir skoðun, staðreyndirnar
Ja'far eru ekki slík rök.
u nnaS atriði þessu skylt veldur örð-
9 eikum í umræðum um trúmál en
Qa ,eru ólíkar skoðanir á eðli trúar
g9 rokum fyrir trú yfirleitt. Menn eru
f^rnennt sammála um að trú sé sann-
te nn^’ Þekking eða vitneskja sinnar
^9undar, Sem ekki sé studd samskon-
skoS^^UITI °9 Vl'sinclaie9 þekking. En
0 anir manna á viðgangi trúarinnar
j rei<Unum fyrir trúnni eru ólíkar.
ani ^r°fum dráttum má draga skoð-
Sem 1113,1113 ' Þessum efnum í tvo dilka
h viS 9etum nefnt trúarlega hug-
gr/'u °9 trúarlega hluthyggju. (Þessi
ekk'nariTlUnUr er rSi<ie9ur- ÞaS er Þv'
hald^! ^V' fyrirstöSu að sami maður
ség ' ram si<oSunum sem falla röklega
tveimS'n ' hvorn fiokkinn). í næstu
tveimUr 9reinum mun ég iýsa þessum
þggr Ur me9'nskoðunum og gagnrýna
!: srein.
Tr
skog^ 69 hu9hyggja einkennist af þeir
sónuUn a® roi<in fyrir trúnni séu pe
°örum^ 6^a einstakiin9shunci'n c
óskiij °ft iiisk'ijanle9 eða jafnv
rri8e|a?nie9' ^653' skoðun nýtur tv
Um 0ausf mikiis viðgangs nú á dö'
^mis 9 fyrir henni má auk þess fæ
r°kin r . rei< ^mor9 sambærileg v
hyggj yrir siðfræðilegri afstæði
að end! SVo sem Þau að trúin hv
'n9u á persónulegri ákvörði
og engu öðru; þá skipti tilefni ákvörð-
unarinnar í sjálfu sér engu, hún væri
einkamál og reist á persónulegri
reynslu.
Ég hyggst ekki gagnrýna hina trúar-
legu hughyggju almennt, heldur eitt
afbrigði hennar sem mér virðist að
komi beint eða óbeint fram hjá ýmsum
kristnum mönnum. Það felst í því að
telja trúarreynsluna ekki aðeins upp-
sprettu og undirstöðu allrar sannrar
trúar heldur jafnframt mælikvarða á
sjálfan boðskapinn. (Ég tek fram að
ég veit ekki um neinn mann sem hefur
haldið fram beinlínis þeirri skoðun
sem ég mun fjalla um. Hins vegar
gægist hún undarlega víða fram).
Þeirri skoðun sem ég hef í huga
mætti lýsa stuttlega á eftirfarandi hátt:
Sá einn sem hefur orðið fyrir þeirri
reynslu að mæta Jesú Kristi í Biblíunni
eða á öðrum vettvangi og trúir að
hann sé sendur af Guði til að frelsa
fallið mannkyn kann að meta boðskap-
inn og getur gert sér grein fyrir því
hvað það sé að vera kristinn; sá sem
ekki hefur orðið fyrir þeirri reynslu
að finna Guð í Jesú Kristi skilur ekki
og getur ekki skilið hvað kristin trú
er — ekki fremur en maður sem
aldrei hefur orðið ástfanginn skilur né
getur skilið hvað ást er.
Nú er það eitt að verða fyrir mikilli
reynslu og annað að skilja hana.
Hversu mikilvæg sem trúarreynslan
kann að vera mönnum getur hún ein
aldrei orðið mælikvarði á gildi þess
veruleika sem reynslunni veldur. Or-
sök eða tilefni trúarreynslunnar kynni
að vera höfuðhögg, eiturlyf eða eitt-
hvað annað — reynslan sjálf sker ekki
úr um það; eðli reynslunnar er auk
49