Kirkjuritið - 01.04.1978, Qupperneq 56

dáðum, vegna þess að Guð er handan
alls sem menn geta séð og hugsað af
eigin rammleik. Þess vegna sendi Guð
son sinn í heiminn. Kristur opinberar
Guð, gerir okkur kleift að skilja hann
og þekkja, opnar leið til hans (sbr.
Hver sá sem hefur séð mig, hefur séð
Guð). Kristur gerir Guð sýnilegan með
athöfnum sínum og dæmisögum, með
lífi sínu, dauða og upprisu.
Megininntakið í boðskap Krists er
að við getum raunverulega komist í
samband við Guð með því að laga
okkur eftir lífi Krists, lifa í anda hans
og fylgja boðum hans.
Hver eru þá megináhrif þessa boð-
skapar á hugsun manna? Hann beinir
mannlegri tilvist á nýja braut með því
að opna hugi manna fyrir gersamlega
framandi veruleika, Guði sem er allur
annar, sem er utan allrar mannlegrar
seilingar, handan allra marka. Mann-
eskjunni er boðið að skilja sjálfa sig
og aðra, hlutina og heiminn andspænis
þessum útlaga sem Guð er.
Þess er að sjálfsögðu enginn kostur
að skýra í stuttu máli áhrifamátt þess-
arar guðsmyndar. Án efa á hún miklu
sterkari ítök í hugum mann en við
gerum okkur grein fyrir, ekki síst sök-
um þess að hún tengist í lífi hvers
manns við þá mynd sem hann hefur
í frumbernsku gert sér af eigin föður
og móður, þ. e. af þeim persónum
sem mikilvægastar voru í lífi hans á
því tímaskeiði ævinnar þegar vitund
hans um sjálfan sig og aðra var i
mótun. (3) Áhrif þessarar guðsmyndar
ber þó vitaskuld að greina frá áhrif-
um þeirra mynda sem menn hafa
fengið af föður sínum og móður eða
staðgenglum þeirra, þó að oft megi
ætla, að erfitt sé að skera úr um hvað
heyri sérstaklega guðsmyndinni til.
Vert er að veita því eftirtekt að það
er vel hugsanlegt að guðsmyndin se
mönnum lifandi veruleiki þó að þe'r
trúi ekki á Guð eða aðhyllist nokkur
trúarbrögð. Guðsmyndin er mynd
þeirrar veru sem einstaklingurinn
er að endingu ábyrgur gagnvart: and-
spænis henni er einstaklingurinn
fyllilega hann sjálfur, persóna sem
ber ákveðið nafn.
Áhrifamáttur kristinnar guðsmyndar
er fólginn í algerri sérstöðu hennar-
Guð sér og heyrir allt, hann er alls
staðar nálægur og er þó hverg1-
þ. e. a. s. hvergi höndlanlegur, ávall*
allur annar, en heldur þó öllu í hendi
sinni, óskiljanlegur en skilur þó all*-
algóður en dæmir þó alla, almáttugur
en þó máttvana gegn hinu illa.
Hvergi kemur gátan um þessa guðs'
mynd skýrar fram en einmitt í átökun
um milli hins góða og hins illa sem
engan endi virðist taka. En það eí
líka vafamál hvort nokkurt trúarleð
táknmál er áhrifameira í hugarstri
manna við hið illa en einmitt táknma
kristinnar trúar. Samkvæmt kristnun1
boðskap er sköpunarverkið ein óro
heild, þar sem hinu illa er ekki set
aður neinn staður, þar sem ni
illa er í sjálfu sér óskiljanlegt,
stuðlar þó með leyndardómsfuHo
hætti að fullkomnun sköpunarverksin^
Og þessum boðskap er ætlað ,
kveikja óslökkvandi vonarneista
hjörtum manna, vissu um náð Drot i
5. grein.
Hugmyndin um persónulegan
veldur því að kristindómurinn
Guð
hafnar
54