Kirkjuritið - 01.09.1978, Síða 15

sanna grundvelli, sem öllum p.-estum
v®ri sjálfgefinn. Hann taldi heppi-
le9t, að prestar leiddu daglega lífiö
sem mest inn i ræöur sínar, en þess
Vöu allir að gæta jafnframt að
hneyksla ekki hina veikari bræöur.
Séra Eyjólfur Kolbeinstalaði all-langt
erindi og lagði mikla áherzlu á, að
Prestar breyttu aðferð sinni í þá átt að
Predika blaðalaust. Kvað hann hverja
r®ðu missa af krafti sínum og áhríf-
um, er hún væri lesin upp af blöðum.
^Punnust út af því talsverðar um-
^®ður, og voru flestir mótfallnir upp-
sstungu séra Eyjólfs, en létu þó í Ijósi,
aö þetta mundi ekki vera neitt aðal-
atriði."
loknum skeggræðum manna
Urn þetta mál var gerð svofelld fund-
aralyktun:
..Fundurinn álítur heppilegt, að
Prestar beini ræðum sínum sem mest
'nn í daglega lífið og sýni, hversu
ristindómurinn eigi að hafa helg-
andi og endurskapandi áhrif á það.
nnars ráði hverpresturaðferðsinni.
° Presturinn prediki blaðalaust, tel-
Ur fundurinn gott fyrir þá, sem hafa
rn|kla andans gáfu og áhuga og
^aslsku, en að nauðsynlegt væri, að
Prestsefnin fengju æfingu í þessu í
Pfestaskólanum. Að þeir ptediki
aðalaust álítur fundurinn ekkert að-
a|atriði“
^riðja mál á dagskrá er altaris-
?°n9ur. Þarersíra Hjörleifurá Undir-
e 1 málshefjandi í annað sinn. Þar
Se9irsvo:
..Tók hann fram hið sorglega á-
^and, er víða ætti sér stað í þeim
u nurn- Tala altarisgestanna ísöfnuð-
um faeri fækkandi, og það væru
sorgleg tímanna tákn. í niðurlagi
fyrirlestursins tók hann fram þau ráð,
er honum hafði hugkvæmst til þess
að ráða bót á þessu: Að prestar
ræddu altarisgöngumálið við kirkjur
sínar eftir messu, á málfundum, þar
sem væru staddir 2, helzt 3 prestar;
að prestar stofnuðu unglingafélög
með sérlegu tilliti til altarisgangna.
Um altarisgöngumálið töluðu margir
af miklu fjöri og lífi. En umræðurnar
lýstu því, að fundarmenn töldu orsak-
irnar til hinnar hnignandi altaris-
göngu aðallega þessar fjórar: a)
trúardeyfð, b) Kalvinismus, c) strang-
ar kröfur til altarisgestanna og d) þá
skoðun sumra, að altarisgangan sé
ekki nauðsynlegt skilyrði til sálu-
hjálpar."
Ekki entist dagurinn til þess að
málið yrði fullrætt, en kl. 9 að morgni
næsta dags var það tekið fyrir og
samþykkt svohljóðandi ályktun að
lokum:
„Fundurinn álítur heppilegt, að
prestar ræði á málfundum, eftir
messu, um altarisgöngu og nytsemi
hennar í söfnuðunum, sérstaklega
þegar prestar eru til altaris, og styðji í
þessu efni hver annan.“
Fjórða mál fundarins verður svo
stofnun unglingafélaga. Þar kemur
Friðrik Friðriksson til sögunnar.
Hafði honum verið veitt málfrelsi á
fundinum. í fundargerðinni segir:
„Fyrstur talaði Friðrik Friðriksson.
Sagði hann greinilega sögu heims-
unglingafélagsins, frá byrjun þess í
Lundúnum 1841, og útbreiðslu þess
um hin kristnu lönd, skýrði frá áliti
sínu á nauðsyn slíks félagsskapar hér
á landi. Og til þess að gefa mönnum
173