Kirkjuritið - 01.09.1978, Blaðsíða 20

vinnuhjú þá. Ég var í Reykjavík til tutt-
ugu og níu ára aldurs eða þangað til
ég fór norður í prestskapinn.
- Þú hefur náttúrlega verið í Dóm-
kirkjusöfnuðinum?
- Foreldrar mínir voru í Fríkirkj-
unni, en þau sóttu Dómkirkjuna. Mér
er minnisstætt, að eitt sinn vildum við
nokkrir drengir fara í kirkju. Við vor-
um sumir líklega svona átta, níu ára,
en eldri drengir voru með okkur. Það
hefur líklega verið á hvítasunnunni
eða páskum. Þá var fullt út úr aðal-
dyrum, en við komumst inn skrúð-
húss megin. Þá sat skipshöfn Færey-
inga þar í tröppunum, en við komum
okkur inn í kór. Þar var síra Friðrik
líka með nokkra pilta úr KFUM. Við
vorum orðnir þreyttir, sem yngri vor-
um. En þegarpresturinnfóraðblessa
yfir söfnuðinn, var síra Friðrik að
benda okkur að fara frá. Við vorum
tveir, sem urðum eftir og stóðum
þarna beint fyrir framan síra Bjarna
og horfðum fram. Hann blessaði yf'r
allan söfnuðinn, og hendur hans
náðu yfirokkur.
Það þarf náttúrlega ekki að taka
fram, að á heimleiðinni fengum við
skútyrði fyrir, að við hefðum ekki
kunnað að haga okkur í messugjörð-
Þá sögðum við: „Presturinn blessaði
ekki yfir fólkið, heldur blessaði hann
bara yfirokkur.'1
Síra Friðrik í Höskuldsstaðakirkju
- Þú hefur verið kominn í tæri við
síra Friðrik, þegar þetta gerðist?
- Já, ég kannaðist við hann-
Seinna var ég í námi hjá honum o9
kynntist því, hve ágætur maður hann