Kirkjuritið - 01.09.1978, Blaðsíða 63

^eykjavíkinni 12. maí 1906 (VII, 21) að
^óðir Indriða hafi verið sefasjúk og
ótt til að falla í dá á tímabili. Telur
^ann líklegt að Indriði sé hystero-
ePileptískur (móður-og fallsjúkur),
°9 sé það skýringin áfyrirbrigðunum.
^vo ákafir voru andstæðingar Til-
raunafélagsins í leit sinni að vitneskju
Serr> gæti klekkt á félagsmönnum, að
Jón Olafsson ritstjóri auglýsir í Þjóð-
°lfi 17. marz 1906 (LVII.18) eftir upp-
'ýsingum, réttum og áreiðanlegum
um æviferil, framferði og kynfylgjur
lndriða miðils. Einnig segir í Þjóðólfi
sð Indriði hafi aðsögn tamiðsérsjón-
nverfingabrellur, en það sést hverg
staðfest.
En hvað sem öðru líðursýndi þessi
dn9i piltur úr Dölunum, sem aldrei
hafði heyrt sálarrannsókna getið fyrr
®n til Reykjavíkur kom, frábæra mið-
' shæfileika og telja sérfróðir að hann
afi verið meðal mestu miðla á Norð-
Ur|öndum. Hann var ekki mjög mikill
sannanamiðill, en þeim mun stór-
englegri og margvíslegri voru fyrir-
®rin sem á fundum hans urðu. Álíta
aft'r’ S?m skynbragð beraá þessi mál,
ó Þróa hefði mátt með honum öll
Pau miðlafyrirbæri sem þekkt eru,
efoi honum enztaldurtil (J. A.: Ágrip
sögu sálarrannsókna).
1 ddriði varð ekki langlífur. í júní
þegar miðilshæfileikar hans
ru meiri en nokkru sinni fyrr, fór
nn í sumarfrí til föðurhúsa ásamt
nustu sinni. Veiktist hann þar af
h u9aveikibróður (tyfus). Unnusta
ai .ns veiktist einnig og dó. Varð hann
g rei samur maður upp frá þessu.
fen if9a ^om ' hann hafði
9'ð lungnaberkla. Hann léztáVíf-
ilsstöðum 31. ágúst 1912, tuttugu og
níu ára gamall (H. N.: Kirken og den
psykiske forskning). Einar Hjörleifsson
átti tal við hann rúmum sólarhring
áður en hann dó. Virtist hann þá full-
komlega sannfærður um samband
sitt við vini sína fyrir handan (E. H. K.:
Eittveit ég).
2
Tildrög þess að Tilraunafélagið var
formlega stofnað haustið 1905 hafa
áður verið rakin, en tilgangur þess
var að afla vísindalegra sannana fyrir
lífi eftir líkamsdauðann. Þungamiðja
félagsins var alla tíð fram í júní 1909,
en þá heldur félagið sinn síðasta
„sambandsfund" með Indriða. Eftir
það blaktir það enn um hríð, en er
leyst upp endanlega við andlát hans
1912. Indriða voru tryggð föst laun,
húsnæði og eldsneyti, en ekki mátti
hann halda fundi utan félagsins án
leyfisfélagsmanna(G. H.: Remarkab-
le Phenomena in lceland). Sam-
kvæmt Reykjavíkinni (IX, 53, 24.nóv.
1908) voru árslaun Indriða 1000 krón-
ur. Einnig kemurfram í sama blaði að
safnaðargjald var 36 kr. á ári, auk 20
kr. í inntökugjald. Var það mun hærra
gjald en í kirkjusöfnuðunum.
Meðal stofnenda voru ýmsir þekkt-
ir menn úr þjóðlífinu, og má þar nefna
til Einar Hjörleifsson rithöfund og rit-
stjóra, sr. Harald Níelsson, síðar pró-
fessor í guðfræði m.m., Björn Jóns-
son ritstjóra ísafoldar og síðar ráð-
herra, Indriða Einarsson skrifstofu-
stjóra, Björn Kristjánsson kaupmann,
síðar ráðherra, og SkúlaThoroddsen
ritstjóra og alþingismann. Þá bættist
Þórður Sveinsson, læknir á Kleppi,
221