Kirkjuritið - 01.09.1978, Qupperneq 81

sjtt, glatar því, og sá sem hatar líf sitt
(' Þessum heimi), mun varðveita það
(til eilífs lífs).“ Sjálfsafneitun er að-
alsmerki þess, sem gengur Guði á
hönd í Jesú Kristi. Þegar atvikin hög-
^ðu því svo, var píslarvætti rökrétt af-
^iðing þessarar sjálfsafneitunar. Og
Pað var einmitt eitthvað í eðli píslar-
^aettis, sem ekki má vanta í góðverk.
ý°r sjáum að nýr Guðslýður ,,deyr til
Pess að lifa“. Og í samfélagi læri-
Sveinanna höfum vér fyrirmynd hins
Verðandi ísraels. í þeim átti lýður
^uðs að deyja til þess að lifna aftur.
Svo sem Jesús sá fyrir, varð ferðin
Pi Jerúsalem tilefni mikilla átaka.
Þegar þau höfðu náð hámarki, safn-
aö' hann þeim tólf saman og snæddi
[^eð þeim hátíðlega máltíð. Undir
0rðum lét hann bikar með víni
9anga milli þeirra og sagði: „Þetta er
ajeikur hins nýja sáttmála í mínu
lóði.“28 Orðin, sem höfð eru eftir
„0r|um við þetta tækifæri, eru að vísu
°9n mismunandi hjáheimildarmönn-
num, en eitthvað í þessa veru hefur
ann sagt. Síðar mun meira fjallað
01 þessi innihaldsríku ummæli. Að
v° stöddu munum vér gaumgæfa
9n nánar orðið ,,sáttmála“. í gyð-
l°9atrú gjörði Guð sáttmála við
raelsþjóðina, og varð hún upp frá
, 1 -.lýður Guðs“, og skuldbundin
°num f hlýðni og þjónustu. Eftir
J°^arhrur|ið mikla á 6. öld f. Kr.,
sát aPémaður einn talað um ,,nýjan
Se trn^a Guðs við hinn nýja ísrael,
/h átti að rísa úr rústum hins
trý17119-29 Á dögum Jesú litu sér-
^i arrnenn í Qumran á sig sem menn
sá S 'JýJ3 sáttmála. Hugmyndin um
^ál sem eins konar skipulags-
skrá fyrir nýja Guðslýðinn var mjög
áberandi á þessum tíma, og enginn
efi er á því, hvað Jesús hafði í huga,
þegar hann bauð lærisveinum sínum
að drekka af sáttmálskaleiknum:
hann var að framkvæma formlega
innsetningu þeirra sem meðlima
Guðslýðsins nýja.
Og þó yfirgáfu þeir hann, áður en
nóttin var á enda. Hann var handtek-
inn og færður fyrir rétt, og þeir tvístr-
uðust, en hirtu ekki um það, sem beið
hans. Alveg frá byrjun virtist hinn nýi
ísrael hafa horfið eins og dögg fyrir
sólu. Og það er í þessum púnkti, sem
vér vörpum fram spurningunni, sem
er svo þýðingarmikil sögulega:
hvernig mátti það vera, að kristin
kirkja skyldi þrátt fyrir allt komast á
fót? Engir gátu vitað svarið betur en
þeirfyrstu kristnu. Jesús kom afturtil
þeirra,. lifandi eftir dauðann. Hann
kom aftur og fyrirgaf þeim hugleysið,
og endurreisti þá til þeirrar stöðu,
sem þeir höfðu glatað vegna ístöðu-
leysis síns. Þetta kemur fram undir
lok Jóhannesarguðspjalls, þar sem
Pétur hittir Jesúm upprisinn á vatns-
bakkanum, eftir að hafa dorgað ár-
angurslaust alla nóttina. Meðan á
réttarhöldunum stóð hafði Pétur
hvað eftir annað afneitað meistara
sínum. Þeir sáust aldrei framar í
lifanda lífi, nema þetta eina sinn,
þennan morgun við vatnið, og þá var
það svo óvænt og ótrúlegt, að þeir
skyldu hittast. ,,Er þeir höfðu matast,
segir Jesús við Símon Pétur: Símon
Jóhannesson, elskar þú mig? Já,
herra, sagði hann, þú veist ég elska
þig. Jesús segir við hann: Hirð þú
sauði mína. Og er hann hafði þetta
239