Kirkjuritið - 01.12.1978, Síða 44

snúinn þeim sem fyrirlíta hin nýju vís-
indi. Hiö sama er ra,unar uppi á ten-
ingnum með hinar sögurnar í kver-
inu: Þær fjalla allar um spíritismann
og þröngsýni þeirra sem ekki aðhyll-
ast hann. Einnig er danskan nokkuð
sérstök.
í Þjóðólfi 27. apríl (LVIII, 19, 1906)
biður Þ. J. menn að hætta þessarri
misbrúkun á hugsjónum og snúa sér
að þarflegri efnum. Birtir hann sýnis-
horn úr nýrri vísu eftir Bjarna Thorar-
ensen sem dæmi um leirinn:
Sú von að vori ykkur vörn
sé á móti vetrinum, elsku börn -
það fýkuríflestöll skjólin,
og senn kemursólin.
En það er í Þjóðólfi 20. apríl (LVIII,18,
1906) sem aðalárásin á ósjálfráðu
skriftina og Einar Hjörleifsson birtist.
Er það Björn M. Ólsen, fyrrverandi
rektor, sem þar reiðir hátt til höggs.
Segir hann H. C. Andersen alls ólíkan
sjálfum sér á allan máta og sé sagan
„Heimska drottning'1 greinilega stol-
in úr kvæði eftir Hannes Hafstein.
Höfundur kunni sér ekki hóf í forn-
eskjunni og eigni Snorra og Jónasi
orðmyndir, sem voru úreltar þegar á
dögum Snorra, - t. d. sé sannað að
Snorri hafi sagt ,,er“ en ekki ,,es“.
Einnig séu herfilegar málvillur í text-
anum og stíll hinn fordildarlegasti.
Annað hvort sé hér um sjálfsblekk-
ingu að ræða eða vísvitandi ósvífna
tilraun til að blekkja aðra. Er augljóst í
greininni að Björn Ólsen telur Einar
hinn rétta höfund.
Einar svarar með gífuryrtri grein,
„Falskir tónar“, í ísafold 28. apríl
282
(XXXIII,26, 1906) undir nafninu
„Turdus" og ber af sér höfundarrétt-
inn og sviksemi. Um það hvortævin-
týrið sé í ofmiklum fornaldarbúningi
segir hann m. a.: „Þá finnurðu að því
að ævintýrið er látið gerast á fornöld.
Þykir þér ekki líklegt, hafi Snorri
Sturluson verið þarna nálægt, að
hann hefði heldur kosið að rita um
þær hugmyndir sem honum voru
kunnugastaren þærsem hann þekkti
ekki?“ Grein sína endar Einar með
þessu:
„Hvora finnst þér nú meira að
marka, þig eða þá? Hvorum ætli sé
beturtreystandi
þér eða sálarfræðingnum Carl du
Prel
þér eða sálarfræðingnum Fr. W. H.
Myers
þér eða sálarfræðingnum A. Aksa-
kof
þér eða stórskáldinu Victor Hugo
þér eða stjórnvitringnum og sögu-
snillingnum L. Adolph Thiers
þér eða lækninum R. Hudgon
þér eða rithöfundinum og stjórn-
málamanninum Robert Dale Owen
þér eða ritstjóranum og rithöfund-
inum William T. Stead
þér eða náttúrufræðingnum Alfred
Wallace
þér eða stjörnufræðingnum Camil'
le Flammarion
„Ha, kva seijurðu, geii mitt!“ “1)
Björn M. Ólsen svarar í Þjóðólfi 11 ■
maí (LVIII.22, 1906) í grein, „Asninn
undir ljónshúðinni“ og segirað nú se
hellt yfir sig ísafoldarkeitunni með
aðstoð gamla mannsins. Þessi mik|a
1) En það var viðkvæði Björns M. Olsen,
kennara.