Fanney - 01.05.1908, Blaðsíða 20

18
F A N N E Y.
Annar áfangastaðurinn var
Kópavogur. I3ar dreifðu börnin
sér út um lautir og bala, hvíldu
sig og fengu sér liressingu, því
veður var heitt. Sumir keyptu
mjólk heima í Kópavogi, en aðrir
höfðu hana með sér. Þegar svo
allir voru seztir, mátti víða sjá
tvö systkin, leiksystkin eða börn
úr sama húsi sitja saman með
mat í höndum og körfu við lilið
sér, líkt og myndin sýnir, sem
fylgir þessari ferðasögu. — Eftir
stutta stund var ferðinni lialdið
ál’ram. —
»Erum við nú ekki bráðum
komin til Hafnarfjarðar?« spurði
Gunna litla gæzlumanninn i sjö-
unda sinn. »Nei, leiðin er ekki
nema hálfnuð enn þá«, svaraði
hann og klappaði á kollinn á
henni. Svo fór liún að syngja
með hinum börnunum: »Ó,ferða-
lífið frjálsa, hve fagnar hjartað
þá, er gyllir hnúka og hálsa liin
liýra sólarbrá«.
f' þriðja skifti var hvílt áður
en lagt var á liraunið. Voru þá
raðirnar farnar að ruglast og
öllum lofað að vera þar sem þeir
vildu. En þegar nær því var
komið yfir hraunið og farið var
að sjást ofan á llöggin á skip-
unum, sem lágu á íirðinum, var
aftur raðað og gengið í takt.
»lJað er víst verið að flagga
fyrir okkur«, sagði Gunna litla
hlæjandi og þóttist hafa verið
heldur fyndin. »Eg skal llagga
á móti«, bætli liún við og rétti
litla ílaggið sitt svo hátt upp í
loftið sem hún gat.
Nú var komið fram á hraun-
brúnina fyrir ofan kaupstaðinn.
Blöstu þá liúsin og höfnin við
augum ferðafólksins, sem farið
var að lýjast af göngunni og
varð því fegið að sjá þarna tak-
mark ferðarinnar eftir þriggja
stunda útivist.
Hafnfirðingum brá í brún, er
þeir sáu skrúðgönguna fara eftir
strætunum og alla leið suður í
Góðtemplarahús. I3ar var þá
barnastúkan »Kærleiksbandið«
að halda fund og heimsótti allur
Æsku-lýðurinn hana. Mátti þá
segja að setinn væri bekkurinn,
er allir voru inn komnir. Hófust
nú ræður og söngvar. Sagði
einn aðkomumanna ferðasögu
flokks síns og var henni fagnað
með lófaklappi, en heimamenn
buðu gesti velkomna og báðu
þá heila lijá sér sitja. Var fund-
urinn hinn ánægjulegasli öllum
viðstöddum.
Að loknum fundi fór allur
hópurinn upp á Hamar, sem er
klettaliæð austan við bæinn. —
Er sýni þaðan hið fegursta yfir
bæ og höfn. Var nú sezl þar
um stund, skrafað og skeggræll,
etið og drukkið, og síðan farið'
norður og niður af hamrinunn
og yfir lækinn, sem rennur rétt
lijá honum. Er þar slétt grasllöt
meðfram læknum og grjótgarðuL”