Fanney - 01.05.1908, Blaðsíða 27

F A N N E Y.
25
nð við þeim kunningsskap, sem
kominn er milli ykkar. En kvar
haiið þér stað handa henni?«
»Hjá henni móðursystur minni,
ekkjufrú Margréli.sem rekur stóra
vefnaðarvöruverzlun hér í hæn-
um. Verði hún þar, fæ ég oft
tækifæri til að finna hana, svo
að engan gruni, að nokkur kunn-
ingsskapur sé milli olckar. Þér
ættuð að fara með hana til henn-
ar og biðja liana að taka Maríu
lil að hjálpa sér í húðinni«.
Biskup félst algerlega á þessa
uppástungu. Hann þakkaði Jó-
hanni fyrir og lofaði að fylgja
Maríu þangað.
Pastelot hélt nú heim til sín,
en María og biskupinn fóru að
liitta frú Margréti.
Henni fanst mikið til um að
fá svo tiginn heimsækjanda. Og
henni leizt svo vel á ungu stúlk-
una, að hún lofaði hiklaust að
taka hana í þjónustu sína. Hún
bjó út herbergi handa henni,
fékk henni ný föt og fór með
hana að öllu leyti eins og liún
væri dóttir hennar.
Komur Pastelots fóru nú að
verða nokkuð tíðar í hús frændku
hans, og erindið var ekki all af
mikið. En í hvert sinn fékk
hann tækifæri lil að sjá og tala
við Maríu, og við það kyntust
þau betur. Og því betur sem
hann kyntist henni, því lieitari
varð ást hans til hennai’j þrátt
fyrir það, þótt ætt liennar væri
honum óráðin gáta. Hið sama
er um Maríu að segja, að því
oftar sem Pastelot kom, því glað-
ari varð hún í hvert skifti, þeg-
ar hún sá hann koma inn í
liúsið.
Eftir Iítinn tíma fór liann með
kærustu sína heim til móður
sinnar og systur og heilsuðu þær
ungu stúlkunni með gleði og
lýstu ánægju sinni yfir samteng-
ingu þessara tveggja ungmenna.
Hið sama gerði frú Margrét
frændka hans.
Það var mikill hátíðisdagur
fyrir báðar fjölskyldurnar, þegar
Jóhann og María kunngerðu
trúlofun sina. Ari seinna giftu
þau sig og var brúðkaupsveizl-
an mjög dýrleg og ekkert spar-
að. Og biskupinn, sem lagði
blessun sína yfir brúðlijónin, var
sjálfur í veizlunni og þóttist hann
nú vel hafa séð fyrir klaustur-
barninu.
Þegar gamla konan, systir
biskupsins, var dáin, þá heim-
sótti hann oft ungu hjónin eða
bauð þeim heim til sín. Og ekki
leið á löngu áður en hann var
skírnarvottur að fyrsta barninu
þeirra.

(Niðurl.).