Fanney - 01.05.1908, Blaðsíða 24

22
FANNEY.
frammi fyrir hásæti Guðs. Eg
hefi gert mér ýmsar heimskuleg-
ar vonir, og því ekki vígt þig í
þjónustu hans fyrir löngu síðan.
— Biskup«, sagði hún og sneri
sér til hans; veilið henni tafar-
lausl nunnu-vígslu, svo að þér
takið ekki lilutdeild í ábvrgðinni
af yfirsjón minni«.
Biskupinn hjóst þegar að verða
við liinni síðuslu ósk sjúklings-
ins. En fyrst spurði liann abba-
dísina, hvort María væri fædd í
löglegu hjónabandi og hvort hún
væri af aðalsætt, eins og heimtað
var í inntökureglum klaustursins.
Hún játaði þessum spurningum,
og sagði að sltjöl þau, er gætu
sannað þetta, hefðu verið í vörzlu
fyrirrennara hans. Síðan bauð
liún öllum, nema biskupinum og
Maríu, að fara út úr herberginu
meðan hún opinberaði leyndar-
málið um ætt Maríu.
»Þetta leyndarmál gildir Iíf eða
dauða«, livíslaði liún í eyru
þeirra. »María mundi verða of-
sótl með oddi og egg, ef menn
vissu það. Hún er dóttir--------
hún — er — dóttir — — —«.
Siðustu orðin voru óskiljanleg.
Höfuðið lmeig hægl niður á
koddann og hún var örend. —
María féll grátandi á kné við
banabeð fóstru sinnar. Biskup-
inn hughreysti liana og lofaði
að uppfylla síðustu ósk hinnar
látnu; en fyrst yrði hann að leita
skjalasafni fyrirrennara síns
að skilríkjum þeim, sem hana
varðaði.
Hann skoðaði síðan skjala-
safnið, en alt árangurslaust, —
brélið og skirnarvottorðið fund-
ust hvergi. Hann komst nú í
mestu vandræði, því að lög og
reglur klaustursins lieimtuðu
skrilleg vottorð af þeim, er ósk-
uðu inntöku. Og hann hafði
ekki einu sinni lieyrt nafnið á
foreldrum Maríu, þegar abliadisin
sálaða ætlaði á síðustu stundu
líls síns að skýra frá því. Samt
sem áður vonaði hann, að nýja
abbadísin mundi veita Maríu
upptöku í nunnu-regluna, þótl
hana vantaði skrifleg skírteini.
En sú von brást algerlega. Hún
hafði áður sem óbreyll nunna
sætl áminningum hjá þáverandi
abbadís fyrir einhverja yfirsjón,
er hún hafði gerl sig seka í.
Fyrir þetta varð hún óvinveitt
abbadísinni og lét það síðan
koma niður á Maríu. Hún héll
fasl við klaustur-reglurnar og
samkvæmt þeim rak hún Maríu
út úr klaustrinu.
Hún vissi nú ekki, hvað hún
skyldi taka til bragðs. — Ekki
stoðaði að beiðast upptölcu í
annað klaustur. Elckert annað
fyrir böndum en eymd og volað.
Þetla ástand gekk hinum góða
biskupi mjög til hjarta, svo að
liann bauð Maríu vist í húsi
sínu, og þáði hún það þakksam-
lega. — Grátandi skildi hún nú