Fanney - 01.05.1908, Blaðsíða 22

20
F A N N E Y.
fylgir með«, sagði liinn og fékk
henni innsiglað bréf.
Að svo mæltu gengu þeir hvat-
lega burt og skeltu svo hart
hurðinni, að ljósið sloknaði í
kerinu og nunnurnar stóðu báðar
í myrkrinu. Rétl á eftir heyrðu
þær hófadyn, sem smátt og smátt
fjarlægðist.
Abbadisin bauð dyravarðkon-
unni að ltveikja aftur á ljósker-
inu. Hún brá við og ætlaði inn
í klefa sinn til þess að kveikja,
en rak þá fótinn í böggulinn,
sem lá á gólfinu, og heyrðist þá
úr lionum ungbarnsgrátur.
»Herra! Miskunna þú oss!«
hrópaði nunnan óttaslegin og
gerði krossmark fyrir sér. En
barnið grét því hærra, svo að
abbadísin skipaði henni að þegja
og flýta sér að kveikja.
Þegar dyravarðkonan kom með
Ijósið, tók abbadísin böggulinn
og fór með hann ásamt henni
inn í klefa sinn. Þar opnaði hún
hann og leysti barnið úr reifun-
um; það grét enn og var auð-
séð að það var svangt. Abba-
dísin fék dyravarðkonunni það
til þess að hugga það, en fór
sjálf að lesa bréfið, sem gestur-
inn fékk henni. Það hafði þau
áhrif á hana, að tárin streymdu
af auguin hennar.
»Systir«, sagði hún, þegar hún
hafði lesið bréfið, »þessi nýfædda
stúlka er dýrmæt gersemi, sem
hinu heilaga klaustri okkar er
falið að vernda, og Guð hefir út-
valið okkur til þessa miskunn-
arverks. Meira má ég ekki segja
þér, — alt annað er leyndarmál.
Farðu nú og sældu mjólk handa
barninu«.
Dyravarðkonan fór út úr klef-
anum til þess að lilýðnast skip-
uninni, og þegar hún lconi aftur
með fulla mjólkurflösku, sá liún
að abbadísin hafði tekið barnið
í kjöltu sína og lét svo dátt að
því sem blíðasta móðir. Barnið
drakk mjólkina ineð beztu lyst,
varð svo rólegt og sol'naði í kjöltu
abbadísinnar. Hún lagði það
blíðlega í rúmið sitt og vakti yfir
því alla nóttina.
Hún lét barnið vera lijá sér í
klefanum ogbauð einni afnunn-
unum að annast það og gefa því
geitamjólk.
Eftir nokkra daga var barnið
skírt af biskupinum í Soissons,
lýst undir vernd klaustursins og
hinnar heilögu Maríu meyjar, og
hlaut nafnið María. Skírnarvott-
ar voru abbadísin og skriftafaðir
klaustursins, Jerome Mac Mahon,
Benediktsreglu-munkur; Að eins
þessar tvær persónur fengu að
sjá skírnar-attestið, sem biskup-
inn bjó til og lagði síðan niður
í kassa ásamt bréfinu, sem fylgt
hafði barninu, innsiglaði kass-
ann og geymdi hann. Ætt barns-
ins varþví öllum klausturbúum,
nema abbadísinni, hulinn Ieynd-
ardómur.