Syrpa - 01.09.1913, Blaðsíða 6

4
SYRPA
kom inn um gluggann og fálmaði um
borðiö. Hún greip brauðið og drykk-
inn. Enginn okkar hreyfði sig. Eng-
inn mælti orð. ViS drógum varla and-
Ann. fannað sinn kom höndin í ljós.
Það var likt og sá, sem úti var, væri
í efa um, livort það gæti verið, að
svo mikil björg væri sér ætluð, þegar
höndin rakst í diskinn, sem var hlað-
inn allskonar krásum.
“Taktu þetta líka, sonur minn,”
sagði bóndinn og leit ekki við. “Við
höfum gert okkur glaðan dag í dag
og vildum láta þig njóta þess. Get-
um við gert nokkuð frekar fyrir
Þig?”
“Já, biðjið fyrir mér.”
Við heyrðum þunga stunu, brak í
runnum og þreytulegt fótatak í
snjónum; svo varð alt hljótt.
Constantín þagnaði skyndilega og
og starði inn í blossandi eldinn eins
og hann sæi þar myndina af litla
bóndabýlinu, langt austur í Asíu, þar
sem Ijós logar á hverri nóttu í glugg-
anum og matur er tilbúinn handa
þeim, sem verða að fara huldu
höfði.
Eg. Erl. þýddi.
GESTUR í RIFI.
Eftir S. BAUDIZ.
Jón Jónsson frá Sleðbrjót þýddi.
Veturinn 1476—77 var óvanalega
hlýr á fslandi. Það sást ei snjór
nema á fjallahnúkum og í giljum.
Alstaðar annarstaðar var marautt 0g
hafið íslaust, svo langt sem augað
eygði. Maríuerlan, sem ekki var vön
að koma til íslands fyr en í Apríl, var
nú komin, og þá var nú skipanna von.
Það furðaði því engan, er útlent
skip sást úti fyrir Rifi síðustu dag-
ana í Febrúar. .
Rif er veiðistöð, er liggur á norð-
vesturodda Snæfellsness, sem er eins
og hálfeyja, er liggur út frá íslandi
í vesturátt. Nesið ber nafn sitt af
Snæfellsjökli, sem gnæfir hátt upp
yfir sléttuna á nesoddanuin. Það
glóir á fannhvítan jökulskallann í
margra mílna fjarlægð. — Nú eru fá
hús og fátækleg í Rifi, eins og öðrum
veiðistöðum þar. En þegar saga
þessi gerðist, var þar stórt þorp og
fiskiveiði mikil, og þangað kom ár-
lega fjöldi enskra skipa og færði
fiskimönnum nauðsynjar sínar og
keyptu aftur harðfisk. Þessi verzl-
un, sem var mest rekin frá London,
Hull og Bristol, var af öllum haldin
ólögleg verzlun, og skipverjar sýndu
oft ofríki varnarlausum landslýðnum
og atferli þeirra var stundum likast
sjóræningja-atferli. Það kom að
engu haldi, þó Danakonungar hefðu
langt framan úr öldum bannað þessa
verzlun og sent mótmæli á mótmæli
ofan til Englands. Og ekki dugði