Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 73

SYRPA, III. HEFTI 1915
135
.étt tímamerki yrðu send milli
þeirra. og álialdanna inni í kofan-
um. Annar var lagður að vök, sem
var í Jiriggja mílufjórðunga fjar-
lægð, þar sem Nelson hafði flóðmæl-
irinn. Svo tóku þeir sig til og
lögðu síma til Hut-tanga, sem var
fimtán mílur frá aðalstöðinni. Það
gekk ágætiega; og var ekki lítil á-
nægja í því iað vera í samhandi við
þessa útistöð og fá stöðugt fréttir
af liópum, sem voru sendir út til
vistaflutniga; og af Meares, eftir að
liann gjörðist einsetumaður þar til
þess að geta æft hundana í 'næði.
Lýsing Scotts af leiðangrinum til
Crozier-ness.
Merkilegasti viðburðurinn á vetr-
inum var leiðangur þeirra Wilsons,
Bowers og Cherry-Garrards til mör-
gæsavarpsins á Crozier-nesi, austur-
odda eyjaripnar, beint á móti Evans-
nesi; en þar á miíli eru l'jöllin
Erebus og Terror. Leiðin lá fyrst
suður til Ilut-tanga og þaðan aust-
ur yfir fastaíss brúnina. Þeir komu
til baka aftur fyrsta ágúst eftir
fimm vikna ferð uin liávetur, og
voru þá mjög þrekaður, mest af svéfn-
ieysi, sem fljótt var ráðin bót á; en
ekki hafði þá kalið til muna. Þeir
voru aliir jafn hréssir í bragði, en
Bowers virtist liafa verið úthalds-
beztur. “Eg held,” skrifar Scotti,
“að hann sé sá harðgerðasti maður,
sem nokkurn tíma liefir verið 1
heimskautaför og um leið sá hugað-
asti. óbeinlínis og af ýmsum smá-
atvikum fremur en beinlínis kemst
ég að raun um, liversu þarfur hann
er fyrir allan hópinn; hið óbilandi
stiarfsþrek hans og hinir undra-
verðu líkamsburðir gjöra honum
mögulegt að vinna til lengdar þar
sem aðrir hljóta að gefast upp.
“Eftir því sem maður kemst næst,
cr ferðasagan eittlivað á þessa leið:
Þeir komu að ísbrúninni tveimur
döguin eftir að þeir lögðu af stað
frá Evans-nesi, og drógu þá ennþá
fult æki, sem var 250 pund á mann.
Þá breyttist frerðin og varð verri og
verri cftir ]>ví isem þeir komust
lengra. Þeir héldu áfram einn dag
með alit í eftirdragi, og komust
einar fjórar mílur þann dag; en eftir
það urðu þeir að selfiytja, og var
þyngna. að draga hálf ækin í þeirri
írerð en heil á sjóísnum.
“Kuidin'n iiafði stöðugt farið vax-
andi og nú í meira en viku var
frostið yfir 60 stig fyrir neðan núll
(Fahrénheit); eina nóttina varð það
71 stig og næstu 77, eða 109 stiga
frost. Þó að loftið væri að heita
mátti alveg kyrt 1 þessum voðia
kulda, komu við og við vindhviður
yfir snjóinn og fylgdi þeim hístandi
kuldi. Enginn siðaður maður hefir
nokkurn tíma komist í annað eins
og haft aðeins þunt tjald til að
skýia sér. Við höfum verið að lesa
skýrslur frá heimskautafcrðum í
dag og höfum fundið að Amund9en
á ferð sfnni til norður-segulskauts-
ins í marz komst í 79 stiga kulda;
en hann hafði með sér Eskimóa, sem
bygðu honum snjóhús á hverju
kvöldi; hann hafði dálitla birtu
og náði skijri sínu aftur eftir fimm
daga burtvcru, en okkar menn voru
fimm vikur í burtu.
“Þeir voru nærri hálfan mánuð
að komast yfir mesta kuldasvæðið;
dn þá tók stormabeltið við. Hver
bylurinn skall á á fætur öðrum og
loftið var altaf þykt; ])eir drógust
áfram að lieita mátti í myrkri;
stundum komust þeir langt upp