Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 89

SYRPA II. HEFTI 1915
151
ur og- nærri þunglyndur, virðist
sem þunglyndi sæki á hann á
hverjum morgni, en hverfi eða
dreifist þegar dagurinn kemur með
störfum sínum. Fyrri part dagsins
vinnur hann uppihaldslaust. Á
kveldin er hann ávalt glaður og
skrafhreyfinn.
Bústaður hans í Streina er ein-
faldurogblátt áfram í samanburði
við önnur heldrimanna híbýli í
Rússlandi. Þar eru engar dýrar
myndir né myndastyttur. Aðal-
skrautið þar eru ýms hernaðar-
merki og vopn frá ýmsum öldum.
Eina skrautmyndin þar er mynd af
föður hans í fullri stærð. Hann
var hershöfðingi eins og Nikulás.
Aðiia mynd hefir hann af afa sínum,
og þá þriðju af Niapoleon. En fleira
er það sem sýnist ganga honum f
augu; þar er alt skreytt blómum.
Hann hefir stóreflis blómahús og
eru þaðan flutt ný og ný blóm á
hverjum degi, til þess að skreyta
með hin 40 herbergi í aðsetur stað
stórhertogans.
Tveim mánuðum áður en stríðið
byrjaði, pantaði hann marga blóma
standa úr gleri, frá Pétursborg.
Eru þeir með allskonar fögru lagi
og gerð. Þessir blóma standar voru
þúsundir iað tölu og svo einkenni-
legir að verksmiðjueigandinn lét
sérstaklega spyrjast fyrir um það til
hvers þeir væru ætlaðir.
Stórhertoginn hló þegar skrifari
hans las bréfið frá verltsmiðjueig-
andanum og sagði: “Segðu honum
að þeir eigi að vera til þess að hafa
þá innan í fornum brynjum.”
Að sjálfsögðu liefir verksmiðju-
stjórin orðið steinhissa þegar hann
fékk þessa skýringu. Sannleikur-
inn er sá að ýmiskonar lag á brynj-
um og herklæðum liafði orðið til
þess, að Nikulási datt í hug að
pianta blóma standa með þessu
lagi. Þá blómastanda sem hann
átti gat liann ekki látið tolla f her-
klæðagötum, og lét því geia þessa
nýju sérstaklega til þess lagaða.
Þegar standarnir komu, ljómuðu öll
þessi fornu herklæði með fegurstu
blómum af öllu tagi.
Það eina sem stórhertoginn hefir
sér til ánægju, annað en liermál er
stjörnufræði. f Streina á hann full-
komin störnu-rannsóknaráhöld og
þegar hann flytur fyrirlestra um
einhver atriði stjörnufræðinnar þá
er því fagnað af vísindamönnum.
Ekki vegna þess að hann er í hárri
stöðu, heldur sökum þess hve ein-
staklega vel hann er að sér í þeim
vísindum.
Nikulás er einn af þeim fáu
Rússum sem hætt hafa við hina
stóru postulínsofna sem hafðir eru
í húsum; og það jafnvel hjá keisar-
anum sjálfum. Hann hefir sett
upp hjá sér amerísk vatnshitunar-
færi og amerísk baðáhöld.
Yínsölubannið á Rússlandi er
algerlega hans verk.
“Drukkinn hermaður getur ekki
skotið beint” sagði stórhertoginn
þegar stríðið byrjaði. Á þessu
bygði hann ástæður sínar fyrir vín-
sölubanninu; og svo sannfærandi
voru þessi rök að vínsölunni var
hætt þótt við það töpuðust hund-
ruð miljón rúbla í tokjum árlega.
Enda þótt stórhertoginn stjórni
tólf herdeildum frá einum miðstöð.
vum þá hefir hiann það fyrir ófrá-
víkjanlega reglu að koma fram á
vígvöllinn hvenær sem hann heldur
að það veiti hermönnunum kjark.
Þegar liann kemur þar lætur hann