Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 74

136
SYRPA III, HEFTI 1915
á jökulbungur Terror-f.jallsins, en
stunduin voru þeir niðri á milli
ísgarðanna fyrir neðan fjallið innan
um sprungur og allskonar íshraungl.
Þegar þeir komu að hæðunum á
Crozier-nesi, fóru þeir 800 fet upp á
móti, fluttu fárangurinn yfir stein-
hrygg, sem þeir komu þar að og
byrjuðu að byggja kofa. Þrjá daga
voru þeir að byggja veggina og
komu þakinu á, sem var úr striga,
sem þeir höfðu flutt með sér. Loks
þegar þeir voru bi'inir að því gátu
þeir farið að hugsa um það scin
ferðin var farin fyrir. Ljósskíman
um miðjan daginn varaði svo
stuttan tíma að þeir urðu að leggja
af stað frá kofanum í myrkri og
eiga á hættu að villast í myrkri á
léiðinni heim aftur. Pyrsta daginn,
sem þeir fóm að leita að eggjunum
voru þeir tvo klukkutíma að kom-
ast niður á ísgarðana fyrir neð-
an fjallið: og að komast yfir þá, með
band á milli sín, tók hérunibil
jafn langan tíma. Loksins komust
þeir á stað beint upp af varpstað-
num og heyrðu gargið í fuglunum,
en enginn vegur var að komast nið-
ur þaðan; birtan var á endta, og
þeir urðu að snúa við aftur til kof-
ans. Næsta dag lögðu þeir aftur af
stað og þræddu sig gegnum ís-
hraunglið undir háum basalt klett-
um. Sumstaðar slúttu klettarnlr
fram yfir sig, og á einum stað urðu
þeir að skríða gegnum göng, sem
voru lioluð í ísinn. Loksins náðu
þeir sjóísnum, en þá var svo liðið
á daginn að þeir urðu að flýta sér
eem mest þeir gátu. í stað tvö eða
þrjú jiúsund varpfugla, sem höfðu
sést þar, þegar Discovery var þar
á ferðinni, fundu þeir nú aðeins eitt
hundrað. Þeir drápu þrjá í snatri
og fláðu þá til að fá spik í ofninn,
og tóku sex egg—þrjú af þeim kom-
ust heil og óskemd alla leið — og
flýttu sér til baka.
"Það er hugsanlcgt að mörgæsir-
nar séu að yfirgefa þerintan varji-
stað og líka getur verið, að þar sem
þeir komu þangað snemma á tfma,
þá hafi þeir aðeins fundið fáa af
öllum fuglunum, sem verpa þar.
Þegar egginn verðia rannsökuð ættu
einhverjar upplýsingar að fást við-
víkjandi þessu. Wilson fann hýja
Sönnun fyrír því hversu sterk til-
hneiging þessara fugla til að liggja á
eggjum sínum er; bæði hann og
Bowers týndu upp hnöttótta ís-
mola, sem þessar hlægilegu skepnur
höfðu auðsjáanlega haldið að væru
egg og ætlað að unga út.
“Þegar þeir voru komnir upp úr
íshraunglinu var komið kolsvart
myrkur og það mátti heita einstök
hepni að þeir komust aftur heim i
kofann.
Nærri því dauðir í byl.
“Þá um nóttina byrjaði bylur, sem
fór stórversnandi með hverri stund,
sem leið. Þeir komust að raun um
að staðurinn, som þeir þöfðu valið
fyrir kofann veitti ekkert skjól, og
var verri en úti á bersvæði; því að
f staðinn fyrir að vindurinn kæmi
beint á þá úr sömu átt kom hann
í geysi-miklum liviðum og rokum.
Þung snjóstykki og steinar, sem
voru á þakinu, fuku í burtu og
strigaþakið þandist upp svo að það
togniaði og rifnaði þar sem ]>að var
fest; jieir biðu eftir að það færi al-
veg. Tjaldið, sem ýmislegt, sem
þeir þurftu að nota var geymt í,
höfðu þeir reist við hliðina á kofari-
(Framla. í nsesta hefti).