Nýjar kvöldvökur - 01.03.1917, Blaðsíða 6

Nýjar kvöldvökur - 01.03.1917, Blaðsíða 6
52 NÝJAR KVÖLDVÖKUR. hvern annan heiðarlegan hátt í sveita síns and- litis. Rað er heimskra manna að halda svo fast við fornar venjur, að láta sér þykja vænt um fallinn vegg, af því hann er gamall, og ormet- in húsgögn, til einkis nýt, af því forfeður okk- ar hafa átt þau, eða gera sér það að fastri venju að eta ýmiskonar ómeltanlegan óþverra á öll- um stórhátíðum, af því það hefir verið venja forfeðra okkar. Maður á að vera frjáls og óháður öllum hleypidómum og ekki hanga í fornum venjurn.* Tár hrundu af augum Margrétar, er hún sagði: »Pegar eg heyri þig tala þannig, þá flýgur mér í hug, að þú vitir ekki hversu mikil sæla það er að eiga heimili, og að móðir þín hafi ekki í uppvexti þínum sagt þér æfintýri og kveðið fyrir þig þjóðvísur. Eg elska hvern blett í garðinum okkar heima. Mér finst hver runnur og hvert blóm í garðinum vera sýni- legur vottur um kærleika föður míns til okkar barnanna og umhyggju hans fyrir okkur. Eg elska trjágirðingarnar, sem hann sjálfur gróð- ursetti og runnana, þar sem við fórum í felu- leik. Mér er ómöglegt að skilja, að þér þykir ekki vænna um erfðaeignir þínar eð aðrar eignir.* Gúnther svaraði þessu engu. Honum var það Ijóst, að skoðanir hans og Margrétar voru svo ólíkar í þessum efnum, að þau mundu aldrei verða sammála. »F*að er ekki langt síðan eg kom hingað« sagði hún og hallaði sér upp að honum, »en þó er mér farið að þykja vænt um Wolsau. í hvert skifti sem eg sé sjóinn álengdar, þá dettur mér í hug er þú vaktir athygii mína á honum, er við vorum á leiðinni hingað í fyrsta sinn, og nú sýnist mér öldurnar brosa hlýlega og kunnuglega til mín eins og eg hefði þekt þær frá barnsæsku. Einasta ósk mín er sú að þú sért meira hjá mér en þú ert. Við verðum að finna eitthvert ráð til þess að losna við alt þetta fólk, sem ávalt er að heim- sækja okkur, og sem við höfum engan frið fyrir, svo við sjáum ekki hvort annað tímunum saman.« Retta var ekki síðasta sinnið, sem Margrét kvartaði undan því við mann sinn, að hann væri of Iítið hjá sér. Nálega daglega talaði hún um þetta og maður heunar var alveg hættur að mótmæla henni en í hjarta sínu var • hann henni gramur og spurði sjálfan sig, hvenær sá tími mundi koma, að hin heimtu- freka ást konu sinnar láti sig njóta frelsis. Þennan sama dag um íniðaftansleytið ætl- aði Elísabet að heimsækja síra Dossow. En er hún var tilbúin, ók vagninn frá klaustrinu upp að hallardyrunum og sté út úr honum jómfrú Eschendorff. Jómfrú von Eschendorff var skyld von Randau greifafrú og var hún alþekt fyrir góð- gerðasemi og guðrækni. Gúnther og Elísabet fullyrtu raunar, að Esechendorff frænka væri eins góðum herklæðum búin bak við auðmýktar- grímuna og riddari í orustu. Pau syskin höfðu opt átt í smáskærum við frændkonu sína og hafði ýmsum veitt þar betur. »Þú ætlaðir að heimsækja kunningjana,* sagði hún við Elísabet. »Pú skalt ekki láta heimsóknir þínar undir höfuð Ieggjast þó mig beri hér að garði.« »Mér er líka ómöglegt að vera heima núna« sagði Elísabet. »Pví síra Dossow á von á mér.« »Síra Dossow,« sagði jómfrúin frá klaustrinu og röddin titraði af geðshræringu. »Lætur þú það við gangast, Matthildur, að dóttir þín heim- sæki mann sem er jafn ílla ræmdur fyrir skoð- anir sínar?« »Hann hefir ávalt,« sagði greifafrúin, »ver- ið okkar vinur. Alla stund frá því hann kom hingað — og síðan eru nú fimmtán ár. Svo hefir hann fermt Elísabetu.* »En hann er villitrúarmaður,* svaraði jóm- frú von Escliendorff. Hann hefir taiað með lítilsvirðingu um hin ódauðlegu sannindi hinn- ar heilögu trúarjátningar vorrar. Hann er skyn- semistrúarmaður, sem gerist svo fífldjarfur, að skýra guðs heilaga orð á annan veg en sann- trúaðir menn hafa gert öldum saman. Mér væri kært, Elísabet, að þú færir að mínum ráðum

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.